Het moest afgelopen zijn met de vervroegde uittreding. Voortaan dienden mensen tot hun 65e aan het werk te blijven. Net als hun vader en grootvader. Zo luidde de boodschap van het kabinet met Prinsjesdag. De fiscale faciliteiten voor VUT en prepensioen zouden rigoureus worden afgeschaft.Die plannen veroorzaakten veel opschudding en leidden tot scherpe reacties bij de vakbeweging Stoppen met werken voor je 65e, gold toch eigenlijk als een verworven recht. Veel werknemers, zeker als ze de vijftig gepasseerd waren, hielden daar al jaren rekening mee.

Inmiddels is de regering voor een niet onbelangrijk deel op haar schreden teruggekeerd. Ook dit kabinet hecht grote waarde aan een goede relatie met de sociale partners.

Weliswaar komt er een eind aan de royale VUT-regelingen van de afgelopen jaren. Maar die trend was al veel eerder ingezet. De lasten liepen te veel op. Vandaar dat VUT-regelingen, die gefinancierd werden via het omslagstelsel, omgezet worden in prepensioenregelingen waarvoor men zelf moet betalen.

Die lijn wil het kabinet doortrekken, zij het dat er in het kader van de levensloopregeling voor maximaal 2,1 jaar kan worden gespaard. Althans op een manier waarbij men de fiscus aan zijn kant heeft.

In de toekomst kunnen werknemers pas tegen de tijd dat ze 63 worden er definitief mee ophouden. Dat is eerder dan de 65e verjaardag die vroeger normaal was en die het kabinet in ere wilde herstellen. Aanvankelijk mocht de nieuwe levensloopregeling hooguit ingezet worden voor een deeltijd-VUT.

Maar om met 63 te kunnen stoppen moet er jaarlijks wel 12 procent van het inkomen opzijgezet worden. Niet iedereen zal zich dat gedurende zijn hele arbeidzame leven kunnen en willen permitteren. Dat geldt zeker voor de kostwinnersgezinnen, waarin men van één inkomen moet leven.

In plaats van de nu voorgestelde regeling, waarbij de nadruk valt op de individuele keuze, had de vakbeweging liever een collectieve regeling van het prepensioen gezien. Maar waarom zou je daar voor kiezen? Zit daar niet de onuitgesproken gedachte achter dat de vakbeweging beter weet wat goed is voor de werknemer dan de werknemer zelf, en dat er ongelukken gebeuren wanneer je de keuze aan de mensen overlaat?

Misschien was dat in het verleden het geval, maar tegenwoordig hebben we te maken met een overwegend goed opgeleid werknemersbestand, dat ook in andere opzichten (bijvoorbeeld bij de aankoop van een huis of een auto) gewend is te rekenen en na te denken. Het staat de vakbeweging vrij haar leden een bepaalde gedragslijn aan te bevelen, zoals de Consumentenbond ook allerlei adviezen kan geven, maar daar moet het dan bij blijven.

De kosten van twee jaar eerder stoppen met werken worden in de nu voorgestelde opzet heel inzichtelijk gemaakt. Vaak worden die onderschat. Zoals veel mensen ook niet door hebben dat ze zo ongeveer een dag in de week werken voor hun pensioen. En dan nog is het voor de pensioenfondsen een probleem om voldoende reserves op te bouwen, zodat ze zonder problemen aan hun verplichtingen kunnen voldoen.