De advocaat van De Cloedt, mr. J.F. de Groot, zei op de zitting dat zijn cliënt het Rijk vaak heeft aangeboden de ontpoldering zelf ter hand te nemen, zodat hij niet onteigend hoefde te worden. Zijn bedrijf Group De Cloedt, gespecialiseerd in zandwinning en baggerwerk, zou die klus kunnen klaren. Ook heeft De Cloedt het Rijk als alternatief voor onteigening een vorm van eeuwigdurende erfpacht aangeboden, waarbij hij eigenaar blijft, maar de Staat het exclusieve gebruiksrecht krijgt zodat die op de erfpachtgronden het ontpolderingsplan zelf kan uitvoeren.

Maar zijn polder gedwongen aan de Staat afstaan, weigert hij ten enenmale. Volgens De Cloedt staat de noodzaak ervan niet vast. De advocaat namens de Staat, mr. M. Rus-van der Velde, wees erop dat de rechter in deze zaak niet hoeft te kijken naar de noodzaak: “De toets dient zich te beperken tot de vraag of de Kroon bij afweging van de betrokken belangen in redelijkheid tot het oordeel heeft kunnen komen dat de percelen moeten worden onteigend.”

De Cloedt zei dat hij sinds 2004 strijdt voor zijn polder, die al meer dan 100 jaar eigendom is van het geslacht-De Cloedt. “Ik heb altijd gepleit voor een vorm van publiek-private samenwerking bij de ontpoldering.” Maar het Rijk heeft hem volgens zijn raadsman nooit die kans gegeven. De Groot: “De Staat heeft niet werkelijk en inhoudelijk over alternatieven willen spreken, maar heeft vooropgezet aangekoerst op onteigening.”

De advocaat van de Staat stelde vast dat als De Cloedt de polder zelf onder water wil zetten - met de daarbij behorende werkzaamheden zoals het afgraven en aanleggen van waterkeringen - hij dat dan ook maar zelf moet betalen. “Niemand verplicht u er namelijk toe.” De Cloedt vindt dat de overheid wel moet betalen, ook als híj de werken uitvoert. “Dat is de wereld op zijn kop”, zei Rus-van der Velde. “Dat hij daar kennelijk voor kiest, moge zo zijn, maar dan ook voor eigen rekening en risico.” De Groot stelde daar tegenover dat zelf ontpolderen door De Cloedt de Staat tientallen miljoenen euro’s aan grondverwervingskosten scheelt. Toch ziet die niets in constructies waarbij De Cloedt eigenaar zou blijven, zoals de variant van de eeuwigdurende erfpacht. Het zorgde maandag voor een patstelling, want Rus-van der Velde en haar confrère mr. M. Heerings concludeerden dat met de Belg ‘niet valt te praten’ over onteigening.

Mr. De Groot vond dat zijn cliënt in dit dossier veel te weinig tijd heeft gehad om te reageren. “Hij werd bedolven onder ingewikkelde procedures en hij heeft tegenover de powerplay van de Staat nimmer een eerlijke en gelijkwaardige kans gehad. Meestal duurt het een half jaar eer de Kroon een ontwerp-onteigeningsbesluit ter inzage legt, in het geval van de Hedwigepolder waren vier werkdagen kennelijk genoeg om de terinzagelegging aan te kondigen.” De Groot vond dat de Kroon er te lichtvaardig overheen stapte dat de onteigening ‘primair Vlaamse belangen en geen algemeen Nederlands belang’ dient. Het herstel van estuariene natuur in de polder is immers compensatie voor natuurverlies als gevolg van het uitdiepen van de vaargeul in de Westerschelde – een operatie waarvan Antwerpen economisch profiteert.

De Cloedt zei te hopen dat het inpassingsplan voor de polder nog wordt aangepast om te voorkomen dat zich ‘een natuurdrama’ in de polder voltrekt. Hij vreest dat zijn polder straks niet de gewenste Natura 2000-flora en fauna oplevert, maar in plaats daarvan ‘verwordt tot een 300 hectare groot permanent slibdepot met vervuild slib’.

De rechtbank in Middelburg doet begin 2016 uitspraak.