„Mijn eerste bezoek aan Parijs zal ik niet meer vergeten”, aldus Wetzels maandagmiddag. Ze kwam vorige week donderdagavond met een medestudente aan in de Franse hoofdstad. „We zouden een paar dagen blijven, voor een project om te schrijven over de Franse eetcultuur.”

Vrijdag waren Iris en de medestudente in Parijs nog bezig geweest met het project. „We hebben een interview gehad over Frans eten en er is gekookt.” Vrijdagmiddag trokken de beide jongedames uit voor toeristische uitstapjes. „We zijn bijvoorbeeld bij de Eiffeltoren geweest.” ’s Avonds rond negen uur kwamen ze terug in hun hostel.

Huilende mensen

Ongeveer een halfuur later sijpelde het nieuws over de terreuraanslagen in Parijs binnen. „Ik stond onder de douche toen mijn medestudente nogal paniekerig vertelde dat er in Parijs iets ernstigs aan de hand was”, zegt Iris, die aan de Fontys Hogeschool Journalistiek studeert.

De twee jonge vrouwen lieten familie in Nederland weten dat ze in veiligheid waren. „Mijn telefoon stond roodgloeiend. Mensen wilden weten hoe het met ons was.” De vrouwen probeerden zo veel mogelijk nieuws te volgen. „We hebben sociale media en nieuwspagina’s open gezet.”

Iris en haar medestudente hielden zich in het hostel. „Wij wilden het advies van de autoriteiten om binnen te blijven niet in de wind slaan. Wij zijn geen professionele journalisten die een heel team achter zich hebben staan.”

De twee studentes gingen gisteren de straat op. „We zagen hoe zich rond een café huilende mensen verzamelden. Het schijnt dat de eigenaar van dat café ook een café bezit waar een van de aanslagen zich afspeelde. Er werden bloemen gelegd en kaarsjes gebrand. Een oud-collega van mijn moeder was ook in Parijs. Die oud-collega is al een keer of tien in Parijs geweest en zei dat het de afgelopen dagen erg rustig was in de toeristische gebieden.”

Alert

Iris voelde zich in Parijs „extra alert”. „Iedere keer als er wat nieuws over de terreuraanslagen was, stelde ik mezelf de vraag: Is dit iets wat mij zelf aangaat?””

Met de oud-collega en diens vrouw zijn Iris en haar medestudente zondag vervroegd met de auto naar Nederland vertrokken. „We hadden nog wat vertraging bij de Belgische grens, waar controles plaatsvonden.” Het plan om tot dinsdag in Parijs te blijven, liet Iris varen. „We hebben lang getwijfeld of we eerder terug moesten. Toch ben ik blij dat we dat besluit hebben genomen en dat ik weer veilig in Tilburg ben. Gisteren was het in Parijs onrustig op het plein de Place de la République. Toen er rotjes werden afgestoken, renden mensen in paniek weg.”

Kerken

Ook de Zeeuwse kerkorganist Marien Stouten (1983) zal het voorbije weekend niet snel vergeten. Stouten, kerkorganist in de gereformeerde gemeente in Haamstede, was met zijn „orgelklasje” in Parijs tijdens de terreuraanslagen. „Achteraf gezien waren we net op tijd op de terugweg naar ons hotel. Eerder vrijdag waren we op een paar plaatsen die later getroffen werden door aanslagen”, meldt Stouten op Facebook. „Terreur op onschuldige burgers kwam echt heel dichtbij.”

Stouten ervoer zaterdag hoe gespannen de sfeer was in Parijs. „Bizar om te ervaren wat voor impact de aanslagen hadden: Verlaten metrostations, nagenoeg lege metrowagons waar je normaal opgepropt staat, een gesloten Eiffeltoren en Notre Dame, bewaking en tassencontrole in verschillende kerken. Overal politie en het leger met de wapens in de aanslag. Grote schrik toen even de stroom uitviel in de metro, waardoor de metro stil viel en het even donker werd. Paniek in de ogen van metrobestuurders toen er onverwachts gestopt moest worden vanwege een bommelding een station verderop.”

Bach

Tijdens muziekbijeenkomsten afgelopen weekend was er aandacht voor de terreuraanslagen, meldt Stouten. „Het concert van Thomas Ospital in St. Sulpice begon met een indrukwekkende minuut stilte. Hierop speelde hij de ”Pièce Heroique” van César Franck. Onvergetelijk. Als toegift speelde hij ook heel toepasselijk ”O Mensch, bewein dein Sünde gross” (”O mens, beween uw grote zonde”). Zeer indrukwekkend. In St. Etienne du Mont speelde de organist de Bachkoralen ”Ich ruf’ zu Dir” (Ik roep tot U) en ”O Mensch, bewein dein Sünde gross”.