Recensie: Gesprekken met violiste Emmy Verhey
Emmy Verhey (66) speelde ruim een halve eeuw als concertvioliste op alle belangrijke podia van de wereld. Ze werd in haar jeugd ontdekt als wonderkind en maakte op 12-jarige leeftijd haar debuut tijdens een concert in Leeuwarden. Toen ze als 17-jarige in Moskou de finale van het Tsjaikovskiconcours behaalde en daar vervolgens bij de beroemde David Oistrach mocht studeren, lag een glanzende carrière voor de Nederlandse open. Dit najaar doet ze de vioolkist definitief dicht, want „verstandige musici weten wanneer het klaar is.”
Ze wilde in stilte vertrekken, maar mensen om haar heen dachten daar anders over. Behalve een afscheidstournee werd er ook een boek voor Verhey georganiseerd. Daarvoor werd een aantal mensen –onder wie presentator Paul Witteman, cabaretier Youp van ’t Hek en dirigent Ed Spanjaard– gevraagd een gesprek met Verhey te voeren. Dat levert boeiende interviews op waarin de persoon van de violiste goed naar voren komt.
Nadeel van de gekozen methode is dat er nogal wat overlap is. De wekelijkse lessen in Amsterdam waardoor haar schoolleven onder druk kwam te staan, haar bewondering voor Oistrach, de keuken in Zaltbommel en Verheys kookkunsten: het komt allemaal meerdere keren langs.
Dat neemt niet weg dat ”Mijn viool: vriend en vijand” een mooi boekje is geworden, inclusief veel foto’s en een cd met opnamen uit 1993, dat een eerlijk beeld nalaat van het leven van een reizende musica. Een leven dat overigens niet in alles jaloers maakt.
Boekgegevens
Mijn viool: vriend en vijand. Gesprekken met Emmy Verhey, Jan Brokken e.a.; Eburon, Delft, 2015; ISBN 9789059729759; 152 blz. + cd; € 15,-.
