Dat zei Bram van Grootheest zaterdag aan het begin van de Wycliffe-dag in de Ark van Noach in Dordrecht. De directeur van Wycliffe Bijbelvertalers zei tegen de duizend bezoekers te hopen dat er in 2025 wereldwijd in iedere taal een Bijbel zal zijn. Volgens hem kent de wereld ruim 6900 talen. Van de 2200 Bijbelvertaalprojecten is Wycliffe er bij 1800 betrokken. „Het gaat er ons om in deze eindtijd mensen zo snel mogelijk met Gods Woord te bereiken”, aldus de directeur van Wycliffe Bijbelvertalers.

Over Bijbelvertalen in een chaotische wereld spraken Bertin en Brigitte Oundagnon. In de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR), waar de Bijbel al in elf talen is vertaald, is Bertin directeur van Acatba, een organisatie van Bijbelvertaalwerk en alfabetisering. Zijn vrouw Brigitte is als verpleegkundige betrokken bij het verwerken van trauma’s door het geven van trainingen. Ze betrekt daar de Bijbel bij en verleent ook humanitaire steun.

Bertin vertelde zaterdag over Martin. Hij geloofde in geesten en was een tovenaar. Door het lezen van de Bijbel kwam hij tot bekering. Maar in de kerk geloofde men hem niet. Tot hij voor hun oog al zijn amuletten verbrandde en verklaarde zijn leven aan Jezus te hebben gegeven. „Dat mag een van de resultaten zijn van het Bijbelvertaalwerk”, aldus Bertin.

Vanwege de onlusten die drie weken geleden in de CAR weer zijn opgelaaid wordt het vertaalwerk volgens Bertin Oundagnon vertraagd. Zendelingen moeten vertrekken en vertaalteams worden gedwongen te vluchten. Computers die gebruikt worden bij het vertaalwerk worden gestolen. „Toch blijven we in CAR”, zegt Bertin. „God heeft ons daarvoor een heldere boodschap gegeven. Hij wil mensen redden. Daarom doet het ons pijn dat we zoveel mensen nog niet hebben kunnen bereiken voor ze sterven. We moeten snel zijn, want de mensen worden niet ouder dan gemiddeld 42 jaar.”

De door de St. Jansgemeente te Gouda naar Papoea-Nieuw-Guinea uitgezonden Koen den Hartogh werk daar voor SIL, een zusterorganisatie van Wycliffe. „In gebieden daar heerst de zwarte magie”, zegt hij. Er is angst voor boze geesten en er bestaat hekserij. Mensen die voor hekserij beschuldigd worden vinden de dood. „Maar we mogen ook ervaren dat Gods Woord meer is dan een boek”, zegt Den Hartogh. „Uiteraard is het een heilig boek, maar hoe breng je dat in de hoofden van mensen.” Er is in Papoea-Nieuw-Guinea een bestaande doch verouderde vertaling. In de kerken wordt die volgens Den Hartogh niet gebruikt. „Mensen horen dus het Woord van God niet. Bovendien kunnen velen niet lezen laat staan schrijven. Waarom zou je dan aan een nieuwe vertaling gaan werken?”, vroeg ik me af.

Net als op andere plekken in de wereld kwam Koen op het idee van een audiobijbel, een luisterbijbel. „Die bieden we nu aan. Daarnaast heeft vrijwel iedereen een mobiele telefoon. Daarop kunnen ze nu de Bijbel horen en tegelijk leren lezen.”

„Vertalen is een uitdaging”, zegt Joanne van der Vlist, voor Wycliffe werkzaam in Madagaskar. „De lokale bevolking vertaalt de Bijbel in de eigen taal en ik controleer die vertaling dan op betrouwbaarheid. Geschiedkundige feiten mogen niet worden aangepast. Bij vergelijkingen van Jezus kiezen we soms wel voor een ander woord. Wat doe je bijvoorbeeld met de bouwer van het „huis op de rots” als er in de hele omgeving alleen maar zand is?”