„Want al wat tevoren geschreven is, dat is tot onze lering te voren geschreven, opdat wij door lijdzaamheid en vertroosting der Schriften hoop hebben zouden.”

De apostel Paulus zegt over de troost der christenen: „Want al wat tevoren geschreven is, dat is tot onze lering te voren geschreven” (Romeinen 15:4). Met deze woorden toont de apostel duidelijk aan dat wij onze troost uit de Heilige Schrift moeten putten. De Heilige Schrift vertroost echter op twee manieren, omdat hij ons twee dingen tegelijk voorhoudt; twee dingen die hij heilzaam met elkaar vermengt, namelijk het kwade en het goede wat ons overkomt. Ik denk aan wat Jezus Sirach zegt: „Vergeet in kwade dagen het goede niet, en denk in goede dagen aan het kwade” (11:26). De Heilige Geest weet namelijk dat de mens de dingen die hem overkomen, beoordeelt naar de mening die hij erover heeft. Iets wat wij gering achten, kan, als wij het bezitten, weinig bijdragen tot onze vreugde, en, als wij het verliezen, ons weinig leed veroorzaken. Daarom stelt de Heilige Geest alles in het werk om de mens van zijn verkeerde waardering en liefde tot de dingen te bevrijden. Want als Hem dat eenmaal gelukt is, dan zijn voor de mens immers alle dingen gelijk!

Maarten Luther,
reformator te Wittenberg

(”Het troostboekje”, 1521)