Het rapport is gepresenteerd, de oorzaak staat vast. Vijftien maanden lang hebben nabestaanden van de 298 inzittenden, waarvan 196 Nederlanders van vlucht MH17, moeten wachten op de conclusies uit het rapport van de Onderzoeksraad Voor Veiligheid (OVV).

De Onderzoeksraad ziet één oorzaak voor de crash. Vlucht MH17 is op 17 juli vorig jaar neergestort door een Bukhraket van het type 9N314M, die op korte afstand, linksboven de cockpit van de 777, is ontploft.

De Onderzoeksraad heeft het voorste deel van het wrak laten reconstrueren. Om eventuele conclusies te kunnen onderbouwen én om de toedracht te visualiseren, laat OVV-voorzitter Tjibbe Joustra weten tijdens de presentatie van het rapport.

Wrakstukken hangen tegen een speciaal vervaardigde stalen constructie in de vorm van een vliegtuigromp. Verwrongen, gebutst, gedeukt. Op de cockpit zijn tientallen gaten zichtbaar. Een scheur tussen cockpit en romp toont waar het voorste deel van het vliegtuig in de lucht is afgebroken.

Het rechter cockpitraampje is verbrijzeld, de linker ruit doorzeefd. Wie zich een voorstelling probeert te maken van de laatste seconden van de fatale vlucht, durft niet verder te denken. Romp en vloer zijn uiteengereten.

Instrumenten zijn weggeslagen. Nietsvermoedend zijn de gezagvoerder en co-piloot van MH17 hun dood tegemoet gevlogen. De drie bemanningsleden moeten op slag dood zijn geweest, concludeert de Onderzoeksraad.

Het wrak is via een stalen trap ook van binnen te bekijken. De aanblik van de cockpit aan de binnenkant is zo mogelijk nog huiveringwekkender. De stoelen van de vliegers staan verwrongen op de vloer. Op de zitting van de linkerstoel ligt een soort schapenvachtje, op de vloer een restant vloerbedekking.

Op de vliegtuighuid is duidelijk de huisstijl van Malaysia Airlines zichtbaar. Twee banen. Rood en blauw. Op een witte vliegtuigromp. Wrang genoeg vormen juist deze drie kleuren ook de Nederlandse driekleur.

De sfeer in de donkere zaal is onwerkelijk. De hal is piëteitvol verduisterd, het wrak helder uitgelicht. Zwarte vloerbedekking, zwarte wandbekleding, zwarte stoelen. Het spreekgestoelte van Onderzoeksraadvoorzitter Tjibbe Joustra steekt helder af tegen de donkere achtergrond.

Zijn conclusies zijn even helder. Het gewapende conflict in Oost-Oekraïne was “voldoende aanleiding” om uit voorzorg het luchtruim te sluiten. “Geen van de betrokken partijen heeft de risico’s onderkend voor de overvliegende burgerluchtvaart.”

Beelden van de OVV-presentatie flitsen de wereld over. Verslaggevers uit alle hoeken en gaten van de wereld doen verslag van de presentatie. Even is het Brabantse land het middelpunt van het wereldnieuws.

In een hangar naast de presentatieruimte liggen nog andere wrakstukken van vlucht MH17 opgeslagen. Bijvoorbeeld een vliegtuigdeur. Deur 4L staat op een kiertje. Toch hebben de inzittenden geen schijn van kans gehad.

Links staat een vliegtuigvleugel, rechtsachter het verticaal staartstuk. Abrupt afgebroken. Leidingen en kabels bundelen onwezenlijk uit de wrakstukken. Middenin staat een linker vliegtuigmotor. Besmeurd moet modder. De motorbladen zijn ruw ineen geduwd.

Tegen de zijkant van de hangar staat het deel van de vliegtuigromp tussen deur 3R en deur 4R. Zes vliegtuigraampjes op een rij. Twee ruitjes missen. Huiveringwekkend. De inzittenden achter de raampjes zijn niet meer.