Afspraken moeten overigens in overeenstemming zijn met de Canadese Charter of Rights and Freedoms, de Canadese grondwet. Voorstanders van de regeling wijzen op de voordelen vanwege een overbelast rechtssysteem, waar de achterstand steeds oploopt. Een van de initiatoren is Syed Mumtaz Ali, een gepensioneerd islamitisch jurist. Hij wijst erop dat moslims tijd en geld besparen door een dergelijke vorm van bemiddeling. Hij ontkent dat de sharia hiermee langzaam maar zeker wordt geïntroduceerd in Canada.

„Moslims hebben een tweevoudige verplichting. Enerzijds moeten zij als het enigszins mogelijk is volgens de sharia leven; anderzijds moeten zij de wetten naleven van het land waarin zij wonen. Het gaat hier overigens maar om een beperkt aantal civiele gevallen zoals geschillen over erfenissen, scheidingen of meningsverschillen over contracten. Voogdij valt niet onder de afspraken, omdat het Canadese recht hier expliciete voorrang geeft aan de belangen van het kind”, aldus Mumtaz Ali.

Het onderwerp ”sharia in Canada” leidt tot uiteenlopende reacties. „Sharia in ons land? Onmogelijk! Waar heb ik mijn geweer opgeborgen?” reageert Ron McTaggart in een ingezonden brief in de Globe and Mail. Prof. Ed Morgan van de Universiteit van Toronto vindt de opwinding enigszins overdreven. „Wij kennen al jaren de praktijk van bemiddeling bij civiele geschillen, eventueel door religieuze raadgevers of gemeenschappen. Dat krijgt nu een formeler karakter door de afspraken met het Islamic Institute of Civil Justice” (Islamitisch Instituut voor Civiel Recht), aldus Morgan. Hij wijst erop dat afdwingen van eventueel gemaakte afspraken niet mogelijk is als deze in strijd zijn met de Canadese wetgeving.

Niet iedereen deelt Morgans opvatting. Een fervent tegenstandster van de invoering van sharia in Canada is Alia Hogben van de Canadian Council of Muslim Women (Canadese Raad van Moslimvrouwen). „In de eerste plaats is het Islamic Institute of Civil Justice een club van vijftig moslimmannen en -vrouwen die niet democratisch is gekozen. Verder dringt de vraag zich op welke vorm van islamitische wetgeving men wil adopteren. Toepassing van de sharia verschilt beduidend als je bijvoorbeeld een land als Saudi-Arabië vergelijkt met Tunesië. Voorstanders van dit nieuwe systeem benadrukken de vrijwilligheid ervan, maar wij vrezen dat moslimvrouwen onder druk zullen worden gezet om zich aan deze vorm van islamitische arbitrage te onderwerpen, waarbij niet uit het oog verloren mag worden dat de sharia vrouwen gewoonlijk benadeelt tegenover mannen”, aldus Hogben.

Sommige moslims betwijfelen de wijsheid van het besluit om de civiele vorm van de sharia in Canada meer gewicht te geven. „Goed, het gaat niet om het strafrecht, maar alleen om civiele conflicten. Toch zullen veel Canadezen dit beschouwen als een eerste begin. Waar is het eind?” aldus Tarek Fatah van de moslimorganisatie Muslim Canadian Congress. Het is volgens hem een vraag die je nu al hoort, „vooral in kringen die ons liever vandaag dan morgen zien verdwijnen.”

Daarnaast is het besluit ook onder moslims omstreden. Tarek: „Velen zijn hiernaartoe gekomen om het repressieve rechtssysteem van hun eigen land te ontvluchten. Nu haalt dat hen hier in.”

Sommige Canadezen vragen zich verder af waarom moslims in een westers land hun eigen rechtssysteem zouden mogen gebruiken. „Heb je ooit gehoord dat westerlingen in Saudi-Arabië of bijvoorbeeld in Pakistan zich konden beroepen op het christelijk recht?” meent de Canadese onderneemster Claire Lebouche in Montreal. „Ongelooflijk, wat een gekkigheid. Wie hier komt wonen, dient zich te voegen naar de wetten van dit land.”