Wanneer een leraar gezonde raadgevingen geeft, opdat zondaren een betere koers zouden mogen varen en heiliger voor Gods aangezicht zouden zijn, en wanneer hij zegt dat zij afscheid moeten nemen van hun genoegens, menen zij dat hij het op hun ondergang heeft gemunt.Welnu, al die tijd dat een arme zondaar zijn hart in deze staat geruststelt, is het, in de weg van Gods voorzienigheid, gewoon onmogelijk, nee, het is een tegenstrijdigheid dat er ooit genade zou worden verleend aan die ziel, ja dat daar ooit geloof zou komen. Waar het geloof komt, reinigt het het hart, gelijk de apostel zegt in 2 Korinthe 5:17: „Het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.”

Er moeten een nieuwe hartsgesteldheid, een nieuwe levenskoers en een nieuwe levenswandel komen. Doch wanneer de Heere een ziel zal weldoen, zal Hij hem zijn zonden doen zien en hem daarvan moe maken. Hij zal hem vermoeien met het gevoel van zijn staat en de noodzakelijkheid van het geloof tonen. Hij zal hem voor ogen stellen dat hij een nieuwe mens moet worden. Pas dan is hij tevreden om die weg te kiezen.

Van de natuur heeft de gezonde mens de medicijnmeester niet van node. Hij acht zich in orde. Waarom zou hij naar een medicijnmeester gaan? Wanneer een mens naar zijn gevoel geestelijk goed gezond is, heeft hij geen behoefte aan Christus.

Thomas Hooker, predikant te Chelmfort (De ware zielsvernedering, 1678)