Opnieuw bleken de peilingen op z’n zachtst gezegd niet helemaal betrouwbaar en kreeg Syriza van de Griekse kiezer het voordeel van de twijfel. Resultaat: Tsipras blijft aan de macht en waarschijnlijk heeft Griekenland vandaag nog een nieuwe regering. Die een voortzetting is van de oude, alleen dan zonder de linkse rebellen in Syriza die Tsipras de afgelopen tijd zo veel last bezorgden. De door hen opgerichte partij haalde de kiesdrempel niet.

Het Griekse volk is ondertussen moe. Moe van de politiek, moe van de armoede, moe van Europa. En neem ze dat eens kwalijk. Maar ondanks die moeheid weten ze één ding heel erg zeker: nooit meer terug naar de oude politiek van corruptie en vriendjespolitiek. En hoe je het ook wendt of keert: Tsipras is in ieder geval géén vertegenwoordiger van die oude politiek.

Dus blijft Tsipras aan de macht en zal hij de met Europa gesloten overeenkomsten nu echt moeten gaan uitvoeren. En daar zit hem natuurlijk de kneep, want hoewel hij zich loyaal heeft verklaard aan die overeenkomsten, ziet hij er eigenlijk helemaal niets in.

Met de verkiezingsuitslag van gisteren op zak, is het aanzien van de Griekse premier in Brussel gestegen. Ondanks alles blijkt hij steeds weer in staat om het volk achter zich te krijgen. Eerst in zijn oorlogsverklaring aan Brussel, vervolgens in het schofferen van Brussel en nu zelfs in de overeenstemming die hij heeft bereikt met Brussel. Hoe je ook over hem denkt: dat is knap.

Maar de problemen voor Griekenland zijn natuurlijk niet met een of meerdere verkiezingen op te lossen. En het lijkt er een beetje op dat Tsipras zo verslaafd is geraakt aan overwinningen dat hij denkt dat alles op te lossen is met een gang naar de stembus. Maar de nuchtere realiteit van de maandag is dat Griekenland nog steeds een land is dat alleen overeind blijft dankzij de miljardensteun van Europa. Een land ook waarvan nu al een groot deel van de bevolking in armoede leeft. En dat zal de komende tijd eerder erger dan beter worden.

Tsipras heeft Griekenland de afgelopen maanden bepaald geen dienst bewezen. Zijn zwabberende opstelling richting Brussel heeft het land alleen maar geld gekost.

Als hij niet wil dat de geschiedenis ook zijn regeerperiode onder de ‘oude’ politiek zal wegschrijven, zal hij nu echt aan het werk moeten.

Dat hij daarbij in Brussel alles op alles zal zetten om toch te komen tot schuldverlichting of zelfs schuldenkwijtschelding, is zeker. Al was het maar om toch nog iets van zijn ooit gedane verkiezingsbeloften overeind te houden.

Dat Europa dergelijke verzoeken serieus zal moeten bekijken, is eveneens duidelijk. Maar het echte werk zal voorlopig moeten gebeuren in Athene.

Wegkruipen achter de stembus kan nu echt niet meer.