Dat werd al langer vermoed, maar uit het onderzoek van Van den Berg onder ongeveer 500 zedendelinquenten, blijkt dat ook echt zo te zijn. Juist het vinden van een baan wordt veroordeelde zedendelinquenten bemoeilijkt, omdat voor veel banen een VOG is vereist. „We beschermen de samenleving niet op deze manier, we maken ze juist gevaarlijker”, vindt Hendriks. „Recidive wordt hierdoor in de hand gewerkt.”

Van den Berg en Hendriks pleiten ervoor om bij het beoordelen van een VOG-aanvraag veel specifieker te kijken naar de situatie van de veroordeelde. Dat kan door de behandelaars erbij te betrekken en expliciet te kijken naar de kans dat de dader opnieuw de fout in gaat.

„Bij het verstrekken van VOG’s wordt nu alleen naar kale delicten gekeken, niet naar de inhoud”, stelt Van den Berg. „Het is heel logisch dat iemand die kinderen heeft misbruikt, nooit meer op een basisschool mag werken”, vult Hendriks aan. „Maar als tijdens zijn behandeling is vast komen te staan dat hij valt op kinderen die nog niet geslachtsrijp zijn, waarom zou hij dan niet op een mbo mogen werken?”

Hendriks haalt het voorbeeld aan van een cliënt die succesvol behandeld is en werkt als buschauffeur op een lijndienst. Het bedrijf waar hij werkt wordt overgenomen en hij heeft voor zijn nieuwe werkgever een VOG nodig, maar die krijgt hij niet vanwege zijn verleden.

Hendriks: „Momenteel gebruikt de overheid de ‘better safe than sorry’-aanpak. Door te werken met de VOG willen ze alle risico’s uitsluiten. Maar het gaat hier over een schijnveiligheid. Uiteindelijk wordt de samenleving hier echt niet veiliger van. Integendeel.”

Van den Berg deed het onderzoek bij het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) en de VU. Ze promoveert vrijdag op haar bevindingen bij de VU.