Moet Nederland uit het oogpunt van christelijke barmhartigheid de grenzen meer openstellen en meer vluchtelingen opvangen?

„Ik denk dat een christen sowieso geroepen is om zorg te dragen voor de naaste, of die nu ver weg of dichtbij woont. Dat betekent dat je de vreemdeling ook in je poorten toelaat. Maar ik vraag me af of dit bij deze problematiek meteen de oplossing is.

Het is goed om allereerst te kijken naar de oorzaken van de vluchtelingenproblematiek. Is het land van herkomst bijvoorbeeld bijzonder arm, dan is het, afhankelijk van de overheid daar, misschien mogelijk om iets bij te dragen aan de ontwikkeling van het land.

Oorlog is natuurlijk een heel ander verhaal. Maar als we de route van een vluchteling zouden volgen en kijken welke keuzes hij maakt, dan kunnen organisaties hem op die route misschien al hulp bieden om in zijn behoeften te voorzien. Op die manier zou denk ik vooraf al voor veel vluchtelingen te voorkomen zijn dat ze moeten vertrekken uit hun eigen regio.

Ik vind het goedkoop om te zeggen dat er zo min mogelijk naar vluchtelingen naar Europa moeten komen, maar ik geloof niet dat het de oplossing is om alle grenzen open te stellen.

Ik spreek vanuit de vluchteling, want hun situatie raakt me echt. De vraag is of een leven in Europa het beste voor hen is. Het is moeilijk om hier iets op te bouwen. Het bestaan hier is hard, omdat ze te maken krijgen met een heel andere cultuur. Bovendien is de overtocht naar Europa extreem gevaarlijk.

De vluchtelingenproblematiek is complex. Ik merk dat ook in de onze achterban. Veel mensen vragen zich af: wat is mijn roeping hierin? Daar valt geen eenduidig antwoord op te geven. De vluchtelingen­problematiek is zo groot en ingewikkeld dat ik ook zelf steeds weer tot nieuwe inzichten kom.

Toch laten we als Woord en Daad zien dat we samen met andere organisaties veel doen aan de oorzaak van het probleem. Daarom zijn we een gezamenlijke noodhulpactie gestart. Vanuit de ontwikkelingssector wordt bovendien gelobbyd bij relevante instanties, zodat er beter internationaal hulp kan worden geboden.

Natuurlijk is het ook goed om kleding en voedsel te geven aan de mensen die ons land binnen­komen, maar ik merk dat de mensen die ons benaderen ook zien dat er meer nodig is.

Naar mijn mening is het én én: je mag in Nederland doen wat je hand vindt om te doen én organisaties ondersteunen die in de regio werken waar de vluchtelingen vandaan komen.”

Wat doet u persoonlijk om 
vluchtelingen te helpen?

„Als eerste bid ik voor deze mensen, En met dat ik het zeg, besef ik dat ik het te weinig doe.

Daarnaast probeer ik vanuit mijn werk elke dag opnieuw op structurele wijze mijn steentje bij te dragen. Ik heb het gevoel dat ik vluchtelingen kan helpen door mensen in Nederland inzicht te geven in de problematiek en samen met het christelijk noodhulpcluster te bekijken hoe we hun van antwoorden kunnen voorzien.

Ik denk dat het bij deze ramp, veel meer dan bij bijvoorbeeld een natuurramp, enorm belangrijk is om mensen inhoudelijk te laten nadenken over het thema en hen te laten zien wat de oor­zaken van de vluchtelingenstroom zijn en hoe we de vluchtelingen in hun regio daadwerkelijk kunnen helpen.

Het is daarom goed dat in Europa de ogen open zijn gegaan voor dit probleem. We zijn wakker geworden. Tegelijkertijd wil ik oproepen om ervoor te waken alleen op de emotie van het moment te reageren, bijvoorbeeld door ons alleen te ontfermen over de vluchtelingen die ons land binnen­komen. Want zonder structurele oplossingen staat de vluchteling over een halfjaar weer in de kou.”

serie
Vluchtelingen

Dit is het derde deel in een serie over meningen in de gereformeerde gezindte rond de vluchtelingenproblematiek.