Dat concludeert ds. J. A. P. Vlasblom in de studie waarop hij dinsdag bij het VU Medisch Centrum in Amsterdam promoveerde. Ds. Vlasblom (52) is sinds 1999 geestelijk verzorger in het Ikazia Ziekenhuis in Rotterdam.

Een geestelijk verzorger in het ziekenhuis doet de crisissituaties, zegt hij. De eerstelijns geestelijke verzorging zou door de verpleegkundigen gegeven moeten worden. „Dat zit ook in hun opleiding. Het is ook logisch, zij trekken 24 uur per dag met de patiënt op. Zij kunnen bij wijze van spreken tijdens het wassen een goed gesprek voeren.”

Toch wees zijn onderzoek, uitgevoerd in het Ikazia, uit dat zowel patiënten als verpleegkundigen vinden dat de spirituele zorg door de laatsten beter moet. „Verpleegkundigen willen wel, maar ze hebben er de afgelopen jaren zo veel taken bij gekregen dat er geen tijd overblijft voor de geestelijke zorg. De medische mogelijkheden zijn enorm toegenomen. Patiënten die vroeger twee weken in het ziekenhuis lagen, staan nu na twee dagen buiten. Dat is mooi, maar het betekent dat er voor de geestelijke kant van de patiënt weinig tijd overblijft.”

Ziekenhuizen houden rekening met de Inspectie voor de Gezondheidszorg en met de zorgverzekeringen. „Elk ziekenhuis wil daarnaast graag hoog scoren in de jaarlijkse top 100 van het Algemeen Dagblad. Maar de geestelijke zorg wordt daarin niet meegenomen”, aldus ds. Vlasblom. „En dat terwijl juist die spirituele zorg aantoonbare resultaten oplevert. Een goed gesprek heeft vaak meer effect dan een antidepressivum. Bij een orthopedische kliniek waar mensen voor hun knieën en schouders komen, kunnen mensen eerder naar huis als ze hebben gesproken met een geestelijk verzorger. En ook ik weet dat longpatiënten aangeven opgelucht te zijn na een goed gesprek.”

In zijn onderzoek keek ds. Vlasblom ook naar Schotland, waar op dit punt in korte tijd een grote omslag is geweest. „Daar was het hetzelfde als in Nederland. Maar ze hebben daar ingezien dat de mens meer is dan een lichaam.” Of die omslag er in Nederland ook kan komen? „Dan moeten inspectie en zorgverzekeraars het belang van de geestelijke zorg in gaan zien. Het klimaat is daarvoor niet goed. Maar in Schotland is het ook als een wonder ervaren. Wie weet.”