Lang niet iedereen zal de priester volgen. Kinderen een geschenk noemen, kunnen velen nog wel bij hun eerste boreling, maar na de tweede wordt het in het algemeen lastig. Kinderen zijn immers handen­binders, zeker als je in ogenschouw neemt dat in ieder geval de vrouw haar carrière moet onderbreken voor de geboorte en vaak ook de opvoeding van een kind. Alleen al daarom vinden veel ouders het na twee kinderen te hebben gekregen wel genoeg.

De moeder die alle vreugde beleeft aan het verzorgen en opvoeden van kinderen en zich daar volledig aan wil wijden, is –vergeleken met vroeger– een zeldzaamheid geworden. Een vrouw die een dagtaak heeft aan haar gezin wordt eerder als zielig gezien in plaats dat ze een welverdiend compliment krijgt.

Niet alleen ouders, maar ook de publieke opinie is vandaag de dag beduidend minder positief over grote(re) gezinnen dan voorheen. Ouders die vier of vijf kinderen hebben, kunnen soms zeer negatieve opmerkingen moeten incasseren.

De overheid doet op haar eigen manier mee aan de negatieve beeldvorming rond het moederschap en de afnemende waardering van grote gezinnen. In het verleden kreeg men meer kinderbijslag per kind naarmate men meer kinderen had. Die regeling is tussen 1995 en 2013 afgebouwd.

Af en toe gaan er in politiek Den Haag ook stemmen op om de kinderbijslag te beperken tot het eerste en het tweede kind. Die voorstellen dragen nog steeds een hoog probeergehalte. Maar ze hebben wel hun eigen werking en stimuleren de gedachte dat wie meer dan twee kinderen heeft, buitensporig bezig is.

Het merkwaardige is dat tegelijk beleidsmakers bij herhaling wijzen op de gevolgen van de krimpende bevolkingsaanwas. Dat dalende geboorte­cijfer zal op de lange termijn behoorlijke gevolgen hebben. Dat weet iedereen.

Nu mag dit laatste aspect niet het meest doorslag­gevend zijn in een pleidooi om het aanzien van grotere gezinnen te verbeteren. Maar het is wel nuttig om het in het achterhoofd te houden. Vooropstaat dat kinderen een bijzonder geschenk zijn dat echtparen (lang niet alle!) krijgen. De Bijbel is daarover duidelijk: kinderen zijn een erfdeel van de Heere.

Het aanbod van de Italiaanse priester onderstreept dat. Het zou ook navolging verdienen van kerken in ons land. Nog steeds zijn er gemeenten waar de diaconiekas goed gevuld is. Al is het waar dat die meer dan voorheen wordt aangesproken. Maar zou het geen krachtig signaal zijn aan de samenleving als ouders van grotere gezinnen vanuit de kerken standaard een geboortegift ontvangen? Daarmee zou de christelijke gemeente duidelijk maken dat zij wel waardering heeft voor ouders die met liefde en volle inzet hun taak als opvoeder van meerdere kinderen opnemen.