T. T. Cloete werd geboren in 1924. Hij debuteerde in 1980 op de leeftijd van 56 jaar als dichter met de bundel ”Angelliera”. Hierin is hij kritisch over de zelfgenoegzaamheid van de mens. Tegenover de kleinheid van de mens staat Gods grootheid, die in alle onderdelen van de schepping tot uiting komt.

Na ”Angelliera” volgden talrijke bundels, zoals ”Juksta­posisie”(1982), ”Idiolek” (1986), ”Driepas” (1989), ”Met die aarde praat”(1992) en ”Uit die hoek van my oog” (1998).

De bundel ”Jukstaposisie” bevat gedichten die door gedeelten uit de Bijbel (Job, Prediker, de Psalmen) zijn geïnspireerd. In heel Cloetes werk zitten toespelingen op de Nederlandse letterkunde, bijvoorbeeld op Vondel en Revius.

In 1990 wees de Nederduitse Gere­formeerde Kerk T. T. Cloete aan als ”teksdigter” in het kader van de vertaling en herdichting van de Psalmen. Binnen elf jaar maakte Cloete herdichtingen van alle 150 Psalmen.

Ter gelegenheid van zijn negentigste verjaardag vond een feestelijke bijeenkomst plaats onder de titel ”God de dichter”. Cloete volgde door middel van gedichten de zes dagen van de schepping en werd daarbij muzikaal begeleid. De dichter uitte zijn eerbied voor de schepping en zijn dankbaarheid.

Cloete kende Nederland en de Europese cultuurgeschiedenis zo goed dat een toekomstige generatie lezers voetnoten nodig zal hebben om verwijzingen te begrijpen.