„Maar gij, ga henen tot het einde, want gij zult rusten, en zult opstaan in uw lot, in het einde der dagen.”

Bij deze belofte van rustgenot in zijn doodsslaap, werd Daniël ook hoop gegeven op een zalig ontwaken en opstaan uit het graf in de jongste morgenstond. Dus spreekt de Heere vervolgens tot Daniël: „Gij zult opstaan in uw lot, in het einde der dagen.” Met het einde van de dagen hebben wij te verstaan het einde van de wereld, of de voleinding van de eeuwen, die zal plaatshebben op de jongste dag, wanneer hemel en aarde zullen voorbijgaan: wanneer de hemelen zullen voorbijgaan met een gedruis, de elementen branden zullen en vergaan, en de aarde, met de werken die daarin zijn, verbranden zullen (Lukas 21:33).

Terecht wordt dat het einde van de dagen genoemd, omdat dan, wanneer Gods raad hier op aarde uitgevoerd, Zijn Koninkrijk voltrokken, en de laatste vijand, de dood, tenietgedaan zal zijn, het einde zal zijn (1 Korinthe 15:24). Temeer ook omdat dan de dagen van deze aarde als zodanig in het geheel en voor altijd zullen afgesneden worden. De tijd, die door dagen afgemeten wordt, zal dan worden afgewisseld door de eeuwigheid, zodat er dan geen tijd meer zijn zal (Openbaring 10:6).

Aalt Gerritsz. van Dijkhuizen, predikant te Ouddorp (”De wachter op Sions muren”, 1855)