Vanwaar de overstap van hoofd­redacteur van een vrouwen­magazine naar directeur van een hulp­organisatie?

„Omdat deze bijzondere baan voorbijkwam. Ik moest wel solliciteren, ook al was ik nog lang niet uitgekeken bij de Evange­lische Omroep. Sinds ons trouwen zijn mijn man en ik al internationaal georiënteerd en houden we ons bezig met gerechtigheid. Het werken voor Compassion sluit daarbij aan. In Nederland kun je verschil maken in het leven van mensen, maar in landen in Azië en Afrika doe je dat echt aan de basis. Daar kun je kinderen uit de goot helpen en hun kans geven op een toekomst.”

Wat trekt u aan in Compassion?

„Door diverse reizen en mijn recente ervaring als kerkplanter in een interculturele kerk (Grace Church in Amersfoort, SG) is mijn hart steeds verder opengegaan om me in te zetten voor gerechtigheid en ontwikkeling voor degenen die het meest kwetsbaar zijn: kinderen en vrouwen. Compassion doet dat op een mooie manier voor kinderen, door hen niet alleen te voorzien van onderwijs en scholing, maar hen ook van binnenuit te helpen groeien tot gezonde volwassenen.”

Compassion werkt met een holistisch kindsponsor­programma. Dat klinkt newageachtig. Is dat het ook?

„Nee, en dat beeld heb ik zelf ook niet bij het woord. Het betekent dat ze naar lichaam, geest en ziel kijken. Ze willen voor alle aspecten van het kind-zijn zorgen. Ze zorgen er niet alleen voor dat kinderen eten krijgen en naar school kunnen, maar ook dat ze kunnen groeien als persoon en leren omgaan met traumatisch ervaringen.”

Wat hoopt u met Compassion te bereiken?

„In elk geval hoop ik zo veel mogelijk kinderen uit de armoede te kunnen halen. De komende maanden zal ik me verder ver­diepen in de organisatie.”