De premie is de hoogste wetenschappelijke onderscheiding die Nederland kent. De wetenschappers onderscheiden zich volgens onderzoeksorganisatie NWO door grote verdiensten op hun vakgebied en een onbetwiste internationale reputatie.

De Spinoza-premie wordt wel de Nederlandse Nobelprijs genoemd. Het was de zevende keer dat de premies werden uitgereikt. Tot de eerste laureaten behoorde natuurkundige G. ’t Hooft, die vier jaar later de Nobelprijs in ontvangst mocht nemen.

Prof.dr. D. Boomsma (1957), hoogleraar biologische psychologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, kreeg de prijs voor haar onderzoek op het gebied van menselijke gedragsgenetica. Belangrijkste werktuig voor haar onderzoek is het Nederlands Tweelingenregister, dat gegevens van 30.000 tweelingen in alle leeftijden bevat.

Prof.dr. E. Meijer (1955), hoogleraar organische chemie aan de Technische Universiteit Eindhoven, is de grondlegger van de zogeheten macro-organische chemie. Dat is het gebied tussen de gewone organische chemie van kleine moleculen en de polymeerchemie, waarbij relatief grote structuren centraal staan.

Prof.dr. J. Clevers (1957), hoogleraar klinische immunologie aan de Universiteit Utrecht, heeft een reputatie op het gebied van kankeronderzoek. Hij ontdekte een eiwit dat cruciaal is voor de ontwikkeling van zogeheten T-lymfocyten. Het onderzoek dat daarvan het gevolg was, houdt hem nog steeds bezig. Met collega’s heeft Clevers een biotechnologiebedrijf opgericht dat speurt naar een geneesmiddel tegen dikkedarmkanker.

Prof. dr. J. Oerlemans (1950), hoogleraar meteorologie aan de Universiteit Utrecht, geldt wereldwijd als een deskundige op het gebied van onderzoek naar ijs en klimaat. Hij heeft de stijging van de zeespiegel als gevolg van klimaatwisselingen verklaard. Als eerste heeft hij rekening gehouden met het inzakken van de aardkorst onder het enorme gewicht van een ijskap.