Sinds de invoering van het verplichte ouderschapsplan, op 1 maart 2009, spreken ouders vaker regelingen voor hun kinderen af. Vaak gaat het echter om vage afspraken, zo blijkt uit dossieronderzoek. In een kwart van de dossiers vormen de afspraken geen volledig ouderschapsplan. Bovendien nam het aantal vervolgprocedures bij de rechtbank nauwelijks af.

De verplichting om een plan op te stellen wordt volgens Tomassen te soepel toegepast. Rechters wijzen zelden een scheidingsverzoek af als ouders geen ouderschapsplan hebben opgesteld, hoewel dat voorwaarde is om te kunnen scheiden. Ook leggen ouders vaak een standaardregeling aan de rechter voor.

Tomassen stelt alternatieven voor, zoals verplichte scheidingseducatie met aandacht voor de gevolgen van een scheiding voor de kinderen en voor het belang van goede afspraken. Ook suggereert zij een verplichte mediationsessie als een ouderschapsplan ontbreekt.