Dat ondernemingen het serieus menen, blijkt uit een actie van Philips–topman Gerard Kleisterlee. Hij stuurde eind vorig jaar zijn volledige raad van bestuur naar China om de leden duidelijk te maken welke kansen er liggen.

Het elektronicaconcern had al aangekondigd flink uit te breiden en fabrieken uit andere, duurdere landen over te hevelen. Begin februari maakte het concern nog bekend te gaan samenwerken met de Chinese onderneming Neusoft op het gebied van medische beeldapparatuur.

Toch levert China niet alleen goedkope arbeidskrachten. Het is steeds meer ook een land van consumenten. De Chinese economie is bezig met een inhaalslag. De economie steeg in 2003 met 9,1 procent, de sterkste groei sinds 1996.

Juist die groei gecombineerd met een enorme bevolking van ongeveer 1,3 miljard mensen maakt China zo aantrekkelijk voor buitenlandse investeerders. Die pompten het afgelopen jaar 50 miljard dollar in het land, memoreert A. Kraaijeveld, voorzitter van de metaalwerkgeversorganisatie FME–CWE en nu in China als lid van een handelsmissie.

De komende jaren zijn er nog mogelijkheden te over, verzekert Kraaijeveld. „De Chinezen zijn erg happig op investeringen. Als de landbouw daar efficiënter gaat werken, worden er in die sector zo tientallen miljoenen arbeidskrachten overbodig." En die moeten elders onderdak vinden.

Wellicht komen ze terecht bij de Nederlandse ondernemingen die al in China actief zijn. Een willekeurige greep: Aegon brengt in China al sinds 2002 levensverzekeringen aan de man – samen met een Chinees bedrijf. Dat Aegon niet zomaar kon beginnen, blijkt wel uit het feit dat het concern uit Den Haag al in 1998 een vertegenwoordiging in Peking opende, om zogezegd de markt te verkennen en contacten aan te knopen.

Ook ING is actief in China, vooral in het noorden. De bankverzekeraar kreeg in december 2003 definitief toestemming om samen met de Beijing Capital Group in Noord–China levensverzekeringen aan te bieden. De bedrijven steken 24 miljoen euro in het project. Donderdag liet topman Ewald Kist weten nog voor zijn pensioen in juli een vergunning voor Peking te halen.

Het voorbeeld van Aegon en ING schetst het probleem. Om China binnen te komen moet je een lokale partner weten te vinden. Zo niet, dan krijg je bijna geen vergunning. Ben je eenmaal binnen, dan is het goed zakendoen.

Zo liet topman J. van der Veer van Koninklijke/Shell Groep zich eind vorig jaar nog positief uit over de flexibiliteit van de Chinezen. Shell investeert samen met zijn partner China National Offshore Oil Corporation miljarden in de bouw van een nieuw petrochemisch complex in het zuiden van China. Binnen enkele maanden waren enkele tienduizenden mensen aan het werk. Zij moeten het complex in 2005 aan het draaien hebben. Hoe belangrijk Shell China vindt, blijkt wel uit de investeringen: in vijf jaar wil de oliemaatschappij 5 miljard dollar in het land investeren.

De aankondiging van TPG donderdag is bescheidener. In een aantal jaren wil TPG 200 miljoen euro steken in zijn activiteiten in China. Dat is bijna net zoveel als de omzet van 250 miljoen euro die het bedrijf nu uit het land haalt.

Peter Bakker, topman van TPG, is optimistisch over de kansen. In 2010 zal China 30 procent van de wereldproductie voor zijn rekening nemen. Voor een logistiek bedrijf betekent dat heel veel bezorgen van pakketjes met onderdelen. Ook kunnen de Chinezen nog wat verwachten als het om reclame gaat. In Europa krijgt iedere inwoner per jaar 85 reclamefolders. In China zijn dat nog maar zeven stuks. De steeds meer welgestelde Chinezen kunnen hun borst nog natmaken.