Dr. Plaisier vliegt op 7 mei samen met Geesje Werkman naar Rome. Werkman is als medewerker diaconaat van Kerk in Actie verantwoordelijk voor het vluchtelingenbeleid. Mogelijk gaat ook CU-Kamerlid Voordewind mee naar Italië.

In de hoofdstad laat de delegatie zich bijpraten door de president van de protestantse federatie, waartoe onder meer methodisten- en waldenzenkerken behoren. „Zij spannen zich in voor de bootvluchtelingen. Daarvan willen we ons op de hoogte stellen en daarin willen we meeleven”, zegt de synodescriba. „Wellicht spreken we ook nog met enkele politici.”

In de avond van diezelfde dag vliegen de Nederlanders door naar Lampedusa, een van de Pelagische eilanden voor de Afrikaanse kust. Lampedusa vormt samen met de eilanden Linosa en Lampione het zuidelijkste deel van Italië: 205 kilometer ten zuiden van Sicilië en 113 kilometer ten oosten van Tunesië.

De vluchtelingen die er aan wal komen, ontvangen er de eerste hulp die nodig is. „We gaan er de projecten bezoeken die de protestantse federatie heeft opgezet. Op die wijze tonen we ons solidair met de Italiaanse kerken. We willen van ze horen hoe ze de situatie taxeren.”

Na de terugkeer op 9 mei brengt de delegatie haar ervaringen in tijdens besprekingen binnen Nederland en tijdens overleg met andere landen. „Dit is geen Italiaans, maar een Europees probleem”, zegt dr. Plaisier. „De Europese kerken doen al veel, maar wellicht kunnen we nog meer betekenen.”

De PKN-scriba zegt te beseffen dat er „geen simpele antwoorden” voor het probleem van de vluchtelingenstroom bestaan. „De instabiliteit van de regio, overigens mede veroorzaakt door ingrijpen van het Westen, is een wereldprobleem. Daarom is brede betrokkenheid erbij nodig. Wellicht komen er uit onze reis nieuwe plannen of projecten voort. Als Protestantse Kerk organiseren we binnenkort een dag over de vluchtelingenproblematiek. We zullen onze reiservaringen volgende maand ook inbrengen tijdens een beraad van Europese kerken in Brussel.”

Hoe kunnen we voorkomen dat er nog meer mensen op gammele bootjes stappen en dat er nog meer vluchtelingen verdrinken? Dat is volgens dr. Plaisier de vraag waarvoor Europa zich gesteld ziet. „Na aankomst wordt eerste hulp geboden, maar wat is reëel, wat is de opvangcapaciteit? En vooral ook: wat kun je aan de oorzaken doen waarom mensen uit Afrika proberen weg te komen? Daar passen geen gemakkelijke oneliners bij; het is een gigantisch complex probleem.

Kerken zullen daarbij altijd de menswaardigheid aan de orde stellen, zonder de naïviteit te hebben wel even een oplossing uit de hoge hoed te toveren.”