„Het is natuurlijk waanzin”, zegt de journaliste. „Mijn slogan voor Turkije is: je verzint het niet. Het irritantste is dat het gewoon tijd kost. En ruimte in je hoofd en energie.”

Officieel kan het beroep pas worden ingediend, nadat de rechter die Geerdink vrijsprak zijn motivatie op papier heeft gezet, legt de journaliste uit. Dat kan een maand duren, maar de aanklager liet zijn besluit alvast schriftelijk weten aan Geerdinks advocaat. Ze is niet geheel verrast. „Als je dit als een klap ervaart, kun je hier niet leven.”

Dat het OM haar alsnog vervolgt lijkt onlogisch, maar de journaliste heeft er wel een verklaring voor. „De aanklager die mijn vrijspraak eiste, heeft een baas en die was het daar kennelijk niet mee eens. In Turkije weet je het nooit, voor hetzelfde geld zit er iemand uit de regering achter.” Ze vertrouwt er echter op dat de zaak tegen haar „nul kans” maakt. „In Ankara zit nog een hogere aanklager, die moet eerst zijn goedkeuring geven. Dan is er nog het hooggerechtshof en in het uiterste geval kan ik nog naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).”

De journaliste bedrijft volgens justitie in Turkije „propaganda voor een terroristische organisatie”. Daarmee worden de Koerden bedoeld. Geerdink schrijft veel over de moeilijke positie van deze minderheid en blijft dat doen. ,Dit leidt af, maar ik ga gewoon door.’