Dat betoogde dr. Flavien Pardigon gisteren in zijn lezing over de Bijbeluitleg van Lukas en Handelingen tijdens de tweede dag van de Colloque Biblique Francophone. Deze vierdaagse conferentie voor Franstalige protestanten wordt gehouden in Sainte Foy-lès-Lyon, een voorstad van de Franse stad 
Lyon.

Dr. Flavien Olivier Cédric Pardigon –geboren in Marseille– studeerde theologie aan de Faculté Jean Calvin in Aix-en-Provence en daarna aan Westminster Theo­logical Seminary in Philadelphia (VS). Nadien specialiseerde dr. Pardigon zich in de apologetiek en de hermeneutiek (methoden van uitleg) in lijn van de Amerikaanse theologen B. B. Warfield en Cornelius Van Til.

De wetenschappelijke methode van Bijbeluitleg is volgens hem per definitie onjuist en principieel ongeschikt voor het goed verstaan van de Bijbel. „Deze methode miskent het eigen karakter van de Bijbel. De Franse denker Blaise Pascal kende het geheim van de Bijbel, namelijk de eenheid van het Woord van God, uitgedrukt in menselijke taal, omdat God mensen volledig inschakelt in Zijn openbaring. Zowel in gereformeerde als in evangelische kringen wordt deze twee-eenheid van Gods woord en mensenwoord steeds minder begrepen.”

Schrift met Schrift vergelijken

Dr. Pardigon noemde het principe van de „zelfgenoegzaamheid van de heilige Schrift” een kernbegrip met nog meer inhoud en reikwijdte dan de visie op de onfeilbaarheid van de Schrift. „De Bijbel is helder en ondubbelzinnig en zeker geen geheimschrift of versleutelde boodschap die met slimme trucjes gedecodeerd zou moeten worden. De moeilijke passages, die er zeker zijn, moeten uitsluitend worden uitgelegd volgens het principe van ”Schrift met Schrift vergelijken”. De Bijbel is immers zijn eigen uitlegger. Hoewel de Bijbel uit veel verschillende boeken bestaat, is hij toch een eenheid. In zijn geheel is de Bijbel als een verbondsdocument te beschouwen. Wie die eenheid in verscheidenheid miskent, begrijpt niets van de Bijbel.”

Na deze algemene opmerkingen over de Bijbeluitleg zoomde de theoloog in op de specifieke uitleg van Lukas en Handelingen. Dr. Pardigon schreef een dissertatie over de uitleg van Handelingen, toegespitst op de rede van de apostel Paulus op de Areopagus. Met andere uitleggers pleit hij ervoor om Lukas en Handelingen altijd te benoemen als ”Lukas-Handelingen”. „Beide boeken horen bij elkaar. Het bijzondere karakter van Lukas-Handelingen komt voort uit de specifieke bekwaamheden van de auteur Lukas. Hij was niet alleen een bekwaam historicus, maar ook een gedegen theoloog die het Oude Testament vanbinnen en vanbuiten kende.

Lukas beheerst de kunst van het vertellen. Ook al beschrijft hij historische gebeurtenissen, de boeken Lukas-Handelingen zijn niet te vergelijken met gewone kronieken of geschiedenisboeken. Lukas is altijd de theoloog die een boodschap wil doorgeven. Om die reden selecteert hij met opzet bepaalde gebeurtenissen en kiest hij als meesterverteller heel bewust zijn woorden.”

Als illustratie noemde dr. Pardigon de geschiedenis van Jezus’ verheerlijking op de berg. „Wetend dat zijn lezers het Oude Testament kenden, gebruikt Lukas daar het woord ”exodus” om het gewenste effect te bereiken.”

Jeanne d’Albret

Ds. Régis Berdoulat, voorganger van de Église réformée baptiste in Lausanne, sprak over Jeanne d’Albret (1528-1572), koningin van Navarre (een koninkrijk in het noorden van Spanje). Deze hooggeplaatste vrouw, die contacten onderhield met de Franse koning en correspondeerde met Calvijn en Beza, speelde een grote rol in het bevorderen van het protestantisme in Frankrijk.

Lees ook:

Ball op colloque: Schriftgezag bij rooms-katholieken vaker onder kritiek