„En Jezus zeide: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.”

Vergeving is niet alleen een genade; het is een van de grootste genaden die een ziel van God kan verkrijgen. Indien wij vergeving missen, dan is al het andere wat wij van God ontvangen geen genade voor ons. De genade van vergeving is zo groot dat David zegt: „Welgelukzalig is hij wiens overtreding vergeven, wiens zonde bedekt is. Welgelukzalig is de mens dien de Heere de ongerechtigheid niet toerekent” (Psalm 32:1, 2).

Christus bidt om deze genade: „Vader, vergeef het hun.” De personen voor wie Hij vergeving vraagt, zijn dezelfden als zij wier goddeloze handen Hem kruisigden. Deze daad was de meest afschuwelijke die ooit door mensen werd bedreven. Zij vergoten niet alleen onschuldig bloed, maar het bloed van de Zoon van God. Christus bidt om de grootste genade voor de grootste zondaren. De beweegreden tot het gebed om genade voor hen te verkrijgen, is: „Zij weten niet wat zij doen.” Alsof Hij zei: „Vader, wat deze arme schepselen doen, is niet zozeer boosaardigheid jegens Mij, als de Zoon van God, als wel hun onwetendheid. Indien zij wisten wie en wat Ik ben, zij zouden liever zelf aan het kruis genageld worden dan Mij te kruisigen.” Dat zegt de apostel: „Welke niemand van de oversten dezer wereld gekend heeft, want indien zij ze gekend hadden, zo zouden zij de Heere der heerlijkheid niet gekruisigd hebben” (1 Korinthe 2:8).

John Flavel, predikant te Dartmouth (De zeven kruiswoorden, 1664)