Commentaar: Media schiepen soms een laakbaar beeld Holleeder
Nu ook zijn zussen en zijn ex een boekje hebben opengedaan over het misdadige leven van Willem Holleeder lijken de dagen van Nederlands bekendste crimineel geteld. ”Tijdperk Holleeder lijkt echt voorbij”, kopte vandaag De Telegraaf.
Eindelijk, het is meer dan tijd. Wie zich maar een beetje in het leven van deze schurk verdiept heeft, wond zich de achterliggende jaren mateloos op over het feit dat ”de Neus” door ons justitiële apparaat blijkbaar maar beperkt gestraft kon worden. Hoe kón het nu toch zijn dat iemand die, naar de inschatting van velen, diverse moorden op zijn geweten had en die al van jongs af aan dreigend, chanterend en afpersend door het leven ging, weliswaar negen jaar moest brommen voor de ontvoering van Heineken, maar daarna ook weer lange tijd zijn gang kon gaan?
En dat niet alleen. Ergerniswekkend was bovendien dat in sommige media –misschien onbewust– een aanvechtbaar en ethisch laakbaar beeld werd geschapen alsof we hier met een best leuke, in de aard niet zo’n kwade man te maken hadden. Dat gebeurde al in het in 1987 verschenen boek van Peter R. de Vries, ”De ontvoering van Alfred Heineken”, waarin de vier ontvoerders min of meer werden neergezet als joviale Amsterdamse ”bloedgabbers”, zeg maar Pietje Bell in stevig formaat.
Iets van dat beeld is altijd blijven bestaan. Hoe vaak zagen we in de media ”topcrimineel” Holleeder –blijkbaar heb je behalve topsporters ook topcriminelen, mensen die er knap in slagen de hoogste sporten van de misdaadladder te bereiken– niet op zijn scooter door Amsterdam scheuren, zijn hoofd wetsgetrouw bedekt met een keurige valhelm? Even ergens een broodje halen. Best koddig, toch?
Toppunt van maatschappelijke onnozelheid was dat troetelcrimineel Holleeder op zeker moment aanschoof bij het tv-programma College Tour van Twan Huys, en hij bovendien een column kreeg in weekblad Nieuwe Revu.
Nogmaals: ergerniswekkend, omdat de werkelijkheid zo totaal anders was. Naar wat we nu van zijn intimi horen –en eigenlijk allang wisten of konden weten– gaat het hier feitelijk om een meedogenloze man die net zo gemakkelijk zijn eigen vader afranselde als kennelijk zijn zwager, Cor van Hout, liet vermoorden. En die zijn zussen ‘galant’ de keuze voorhield of hij eerst hun oudste of eerst hun jongste kind zou ombrengen. Om een man die zeer waarschijnlijk (mede)verantwoordelijk gehouden moet worden voor de dood van vele andere zware criminelen, zoals John Mieremet, Sam Klepper en Kees Houtman.
Helaas ontvangt veel bedreven onrecht in onze in zonde gevallen wereld geen rechtvaardige vergelding. Uit de Bijbel weten we dat dit ooit wél gebeuren zal. God zal ieders werk, of dat nu goed was of kwaad, in het gericht brengen. Dan zal een volkomen rechtvaardig en compleet oordeel plaatsvinden.
Tegelijk geldt dat veel onrecht gelukkig ook in deze wereld al tot straffen leidt. Hopelijk dragen de nieuwe getuigenissen van zijn verwanten eraan bij dat werkelijk door hem gepleegde misdaden ook als zodanig aan het licht komen en dat ook een crimineel als Holleeder zijn verdiende loon krijgt.