„Desgelijks zeiden ook al de discipelen.”

„Desgelijks zeiden ook al de discipelen.” Zij redeneerden vanuit hun liefde van dat ogenblik tot Jezus. Evenals Petrus waren zij nog onkundig van de voor­zegging van Jezus. De oorzaak: vleselijke hoogmoed, omdat niemand minder wilde schijnen dan Petrus.

Zie, zo verzuurt een weinig zuurdesem het gehele deeg (1 Korinthe 5:6). Eén dwalend schaapje doet er velen dwalen. Och, dat de ene gelovige de andere voorbij zocht te treden met nederigheid, volharding en godzaligheid, in plaats van met vleselijke roem.

Wat is hier vooral de lankmoedigheid van de Heere Jezus Christus te bemerken en te bewonderen. Hij, de Allerhoogste en Aller­waarachtigste, verdroeg het tegenspreken en de ongelovigheid van Zijn leerlingen, zonder in toorn tegen hen uit te breken of hen hard te bestraffen. Hij had als die goedertieren Herder nog medelijden met Zijn dwaalzieke schapen. Ook wist Jezus wel hoe hun eigen werk helaas hen wel haast zou beschamen. Toch ging Jezus niet boos weg van hen.

Meinardus Antonides, predikant te Onderwierum en Westerdijkshorn (”Schriftmatige verklaring”, 1753)