Bakker benadrukte maandag dat kerkasiel alleen bedoeld is voor asielzoekers die nog perspectief hebben op een legaal verblijf in Nederland. Plaatselijke kerken gaan daar alleen bij hoge uitzondering toe over. Of ze dat in de komende tijd zullen doen, hangt volgens Bakker onder meer af van de vraag of het minister Verdonk werkelijk lukt om 26.000 asielzoekers uit te zetten, op welke manier dat gebeurt en hoe de lokale overheid zich opstelt.

De diverse pleidooien in de Kamer voor extra aandacht voor ”schrijnende gevallen” noemde Bakker „kleine stapjes in de goede richting.” Die gaan de kerken echter niet ver genoeg. De raad heeft steeds gepleit voor een „ruimhartige eenmalige maatregel voor langdurig in ons land verblijvende asielzoekers.”

Bisschop Van Luyn van Rotterdam zei zondag dat kerkasiel geen optie is als de Kamer akkoord gaat met het uitzetbeleid van uitgeprocedeerde asielzoekers. Als democratisch is besloten wie wel of niet mag blijven, moeten ook kerken zich volgens hem bij „het onvermijdelijke” neerleggen. „Ook voor de Raad van Kerken is respect voor de democratische rechtsstaat uiteraard buitengewoon belangrijk”, zei Bakker.

Kerkasiel wekt bij uitgeprocedeerde asielzoekers „valse hoop”, zei Verdonk zaterdag in de marge van de oprichtingsbijeenkomst van het Contactorgaan Moslims en Overheid. Als ze haar uitzetbeleid doorkruisen, zijn kerken voor haar niet heilig, benadrukte ze.

Kerken hebben in de afgelopen jaren diverse malen onderdak geboden aan asielzoekers die met uitzetting werden bedreigd. In 1998, 1999 en 2000 bivakkeerden zogeheten witte illegalen die net niet voldeden aan de eis dat ze minstens zes jaar onafgebroken ’wit’ in Nederland hadden gewerkt, in Haagse en Amsterdamse kerken. Kerkasiel voor Iraniërs ontlokte de toenmalige minister Dijkstal van Binnenlandse Zaken in 1997 een afkeurende reactie. In 1996 en 1997 vingen kerken in Amsterdam en Weesp een groep Congolezen op.