Voor MacArthur is het helder. Wie tornt aan het gezag van de Bijbel hoeft niet meer naar de kerk te gaan en kan stoppen met geloven. „De basis is dan weg.” Dat was voor hem de reden om een „topconferentie” te organiseren over de onfeilbaarheid van de Bijbel. „De huidige generatie predikanten en theologen moet gewapend worden. Zij moet beseffen dat het geloof in het absolute gezag van de Bijbel als het onfeilbaar Woord van God het fundament is van het christelijk geloof.”

Ruim 5000 theologen en predikanten –allen mannen–, afkomstig uit zeventig verschillende landen, bezochten deze week de conferentie die werd gehouden in de Amerikaanse plaats Sun Valley, onder de rook van Los Angeles. Een keur van bekende sprekers, zoals Richard Sproul, Albert Mohler, Sinclair Ferguson, Ian Murray en Kevin DeYoung, hielden lezingen.

Sluipend gevaar

Op een persconferentie voorafgaand aan de bijeenkomst zei MacArthur dat de kerken zich onvoldoende bewust zijn van het sluipende gevaar dat christenen nog wel geloven in de waarheid van de Bijbel, maar deze niet proclameren in de moderne cultuur. „Weinigen onderscheiden de valse, verleidende geesten. Kerken lijden aan geestelijke aids.”

In de hoofdlezing op de conferentie bestreed MacArthur de gedachte van velen dat de moderne wetenschap de grootste bedreiging vormt voor het gezag van de Bijbel. Dat gevaar bestaat, maar er zijn er veel meer en dat zijn Bijbelgetrouwe christenen zich volgens hem onvoldoende bewust. „Het moderne gewaad waarin de vijanden van het Schriftgezag komen, misleidt kerkleiders.”

Voor MacArthur is de charismatische beweging op dit moment een van de gevaarlijkste vijanden van het Schriftgezag. „Zij wisselt het gezag van de Schrift in voor het gezag van persoonlijke openbaringen en extatische ervaringen. Charismatici vinden wonderen en andere paranormale belevenissen belangrijker dan het nuchtere Woord van God.”

MacArthur waarschuwde daarbij voor de invloed van de moderne psychologie op theologie, prediking en pastoraat. Daardoor kreeg de hang naar „subjectivisme” een extra impuls. „Niet de Bijbelgetrouwe prediking zelf maar allerlei psychologische technieken en handigheidjes worden aangeprezen als nuttig bij de heiligmaking. Het ”feel good”-evangelie is daar een uitvloeisel van.”

Als actueelste bedreiging van het Schriftgezag noemde Mac­Arthur het modern pragmatisme. „Predikers willen zo veel mogelijk mensen bereiken. Ze proberen het Evangelie aannemelijk te maken. Kerken gaan zich gedragen als marketingorganisaties. Ze hanteren methoden die goed werken. Maar de prijs is dat ze de zuiverheid en de volledigheid van de Bijbelse waarheid uit het oog verliezen.”

Tijdgeest

Volgens MacArthur is syncretisme het logisch gevolg van dit pragmatisme. In een poging om in de postmoderne samenleving geaccepteerd te worden, spreken veel christenen steeds minder luid over zonde, oordeel en straf. Het capituleren voor de moderne tijdgeest wordt gedefinieerd als tolerant zijn en twijfel wordt ootmoed genoemd.”

MacArthur waarschuwde voor de uiteindelijke consequentie van deze ontwikkeling. „Binnen evangelicale kringen hoor je al de opmerking: „We dienen allen dezelfde God.””

Krachtig pleitte hij voor het proclameren van de volle waarheid van de Bijbel. „We moeten de samenleving krachtig duidelijk maken dat de Bijbel absoluut gezag heeft en in onze tijd actueel is.”