Een Syrische asielzoeker kreeg bijvoorbeeld te horen dat de partij waarvan hij lid zei te zijn niet bestaat. Onzin, zegt Amnesty. De Hevgirtina Gel bestaat sinds 1975 en lidmaatschap is in Syrië voldoende reden om iemand in de gevangenis te gooien. Dat bleek ook in het beroep dat de asielzoeker aanspande.

Een Chinese jongen van 15 kreeg te horen dat de datums die hij noemde niet klopten. De ambtenaren, die in Groot-Brittannië onder het ministerie van Binnenlandse Zaken vallen, bleken even te zijn vergeten dat een Chinees jaar niet op 1 januari begint. Een andere asielzoeker werd afgewezen omdat hij nooit zelf in elkaar geslagen is, maar „alleen maar” geregeld hoefde toe te kijken hoe anderen werden mishandeld.

Directeur Kate Allen van de Britse afdeling van Amnesty spreekt van „een verbijsterend gebrek aan correcte informatie”, dat nog erger wordt gemaakt door een „negatieve cultuur”: veel asielaanvragen worden volgens Allen helemaal niet serieus genomen. De ambtenaren hebben vooral moeite met asielzoekers uit Eritrea en Sudan: in een op de drie zaken volgt in beroep wél een positief oordeel.