Veel Turken gaan over tot christendom
In Turkije zijn het afgelopen jaar 35.000 Turken overgegaan van de islam naar het christendom. De meesten van hen kozen voor evangelische of protestantse gemeenten.
Dat meldt de nationale Turkse krant ”Milliet”. Het gaat vooral om personen die vervreemd waren geraakt van de islam. Volgens evangelische en protestantse kringen in Istanbul betreft het vooral nakomelingen van voormalige oosters-orthodoxe christenen, zoals Armeniërs en Grieken. Deze konden tijdens de Eerste Wereldoorlog de volkerenmoord op de Armeense christenen of de verbanning in de jaren twintig alleen ontkomen als zij in uitwendig opzicht moslim werden. De protestantse christenen van Turkije vonden het verlies van hun vaderland ondergeschikt aan het prijsgeven van hun geloof. Ze werden in meerderheid gedeporteerd naar Griekenland, Cyprus, Libanon en Turkije. Daardoor kromp het aantal christenen van 20 procent in die tijd naar het huidige percentage van 0,3.
De bijna 1 miljoen mensen van overwegend Armeense of Griekse afkomst in Turkije wagen zich sinds de gesprekken over toetreding van Turkije tot de Europese Unie meer in de publiciteit. De meesten zijn echter zowel taalkundig als cultureel vervreemd van de kerken van hun voorvaders. Zij sluiten zich bij voorkeur aan bij evangelische en protestantse gemeenten, die de christelijke boodschap in de Turkse taal verkondigen.
”Milliet” becijfert het aantal protestantse Turken op 50.000. De president van de Raad van onafhankelijke protestantse gemeenten in Turkije, Ihsan Özbek, reageert voorzichtig op dat aantal. Hij bevestigt wel een toenemende overgang naar het christendom. Maar precieze aantallen zijn volgens hem moeilijk te noemen. „De meeste Turken die in onze gemeenten terechtkomen, willen in hun islamitische omgeving niet opvallen.”
De positie van de christenen in Turkije is evenwel niet onomstreden. De Internationale Organisatie voor Mensenrechten (IGFM) heeft de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Joschka Fischer, opgeroepen zich voor gelijkberechtiging van christenen in Turkije in te zetten. De aanwezige christelijke gemeenten hebben rechtspersoonlijke status en worden regelmatig in hun werkzaamheden gehinderd. Ze krijgen soms jaren geen antwoord op bouwaanvragen voor een kerk. Ook sluiting van gebouwen hangt hun soms boven het hoofd.
