„Met een eed daartussen 
is gekomen.”

Het was meer een reden van smart dan van blijdschap voor de mensen van de oude wereld dat zij wisten dat er een ark was toen zij buitengesloten werden. Zo ook voor de Israëlieten dat zij wisten dat er een koperen slang was waardoor anderen werden genezen, terwijl zij stierven door de steken van de vurige slangen.

Hoe kan het mij troosten te weten dat er vrede, vergeving, gerechtigheid, rijkdom en zaligheid in Christus voor anderen is, en niet voor mij? Die kennis zal eerder een hel van kwelling voor mij zijn. Maar nu heeft God in de Schrift bekendgemaakt wie zij zijn die eeuwig zalig zullen worden en hoe zij kunnen komen tot een verzekering van hun gelukzaligheid en heerlijkheid.

Dit deed Luther zeggen dat hij de hele wereld niet wilde kopen voor één blad van de Bijbel. De Bijbel is voor de christen het belangrijkste bewijs voor de hemel. De heiligen mogen naar de binnenkamer van hun hart gaan, met het dierbare Woord Gods, dat voor hen de plaats is van alle verzekeringen voor hun onderhoud, verlossing, bescherming, be­vestiging, ver­troosting en eeuwige zaligheid.

Thomas Brooks,

predikant te Londen

(”De hemel op aarde”, 1657)