„Als de deuren gesloten waren…”

Heere Jezus, Gij hebt Uzelf overgegeven tot de dood, tot mijn verlossing; geef Uzelf nu aan mijn ziel tot een spijs ten eeuwigen leven. Heere Jezus, Gij die de hoogste hemelen bezit, kom Uw woonplaats nemen in mijn arme ziel die hier zucht op het laagste van de aarde.

Mijn zonden en ongelovigheid sluiten wel de deur voor U, maar Heere, laat het toch van U gezegd worden dat U inkomt als de deuren gesloten zijn (Johannes 20:19). Open door Uw Geest de deur van mijn ziel.

Verneder en verzacht mijn harde hart, opdat de olie van Uw genade van alle zijden daarin mag stromen. Och Heere, ik voel dat U mij nadert door Uw barmhartigheden, dat mijn ziel van blijdschap opspringt, dat mijn ingewand bewogen wordt, dat mijn hart in mij brandt, dat ik U ontvang met reine lippen en met een boetvaardige ziel en dat Gij door het geloof in mijn hart woont (Efeze 3:17).

Doe mij smaken de vriendelijkheid van Uw Geest, dat Die mij versterkt, mij troost en mij met Uw liefde aanvuurt, verwachtende dat U Uw zalige engelen van de hemelen af zult zenden (Lukas 16:22) om mij op hun vleugels te dragen in Uw heilig paradijs (1 Korinthe 13:12). Daar zal ik U van aangezicht tot aangezicht zien en met Uw beeld verzadigd worden (Psalm 17:15). Amen.

Charles Drelincourt,
predikant te Parijs

(”’t Recht gebruik van des Heeren heiligen avondmaal”, 1649)