Dat heeft de advocaat van de gemeente woensdag bekendgemaakt in de wandelgangen van de rechtbank in Utrecht. In Utrecht werden woensdag Roza Accountants en directeur J. V. van de Freule-stichting als getuigen gehoord.

Bij de stichting, die een bejaardenflat exploiteerde, is door beleggingen in Amerika ruim 10 miljoen euro zoek geraakt. De penningmeester en de voorzitter van de stichting houden bij hoog en laag vol dat de ING Bank heeft gezegd dat de stichting geen enkel risico zou lopen met de dollargarantie. De garantie werd echter met succes opgeëist door een nepbedrijf uit Amerika.

De advocaat van de gemeente Veenendaal, mr. A. van Schijndel, zegt dat de rechtszaak tegen de ING Bank is aangespannen omdat de bank zich niet aan de zorgplicht hield. „De banken hebben als plicht erop toe te zien met welk soort cliënten ze van doen hebben. In dit geval gaat het over een aan een kerk verbonden bejaardencentrum en juist daar is het ongebruikelijk om voor miljoenen dollars in bankgaranties te hebben. De bank had gewoonweg nooit op een dergelijke manier mogen werken”, vindt Van Schijndel. De advocaat verwacht dat de rechtszaak meer dan een jaar gaat duren.

Rechter-commissaris mr. T. Reichardt stond woensdag niet toe dat tijdens het voorlopig getuigenverhoor al een begin werd gemaakt met het verhoor van de ING Bank. De rechter hield rekening met protesten van W. van de B., adviseur bij de bank. ING wil hem voorlopig uitsluiten, omdat getuigenverhoor de werknemer veel tijd gaat kosten.

De rechter vroeg accountant C. M., die namens Roza Accountants het dossier van de stichting beheert, woensdag waarom er geen alarmbellen waren gaan rinkelen toen in het jaarrapport over 1999 een tegoed van bijna 6 miljoen dollar verscheen.

C. M. antwoordde dat hij alleen werkte voor het stichtingsbestuur en dat had zelf ook een jaarrapport gehad. Ook was volgens 41-jarige M. het dollartegoed tegen koersrisico’s ingedekt door een brief van adviseur Van de B., die beloofde dat de ING Bank alle valutaverliezen zou betalen. M. gaf verder te kennen dat hij vaak pas achteraf met beleggingen werd geconfronteerd.