Volgens dr. Plaisier, scriba van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), moeten de vragen in het juiste perspectief worden gezien. „Het is bedenkelijk wanneer je in tien jaar tijd, zes keer van kerk verandert. Dat komt op mij over als een consument die enkel op zoek is naar een fijn gevoel, zonder iets te willen geven. Tegelijkertijd staat je studententijd in het teken van de voorlopigheid en kan het gebeuren dat je met pijn in je hart ertoe komt over te gaan naar een andere kerk. Belangrijk is dat je groei doormaakt, met zowel hoofd als hart.”

Dr. Plaisier trapte af door te stellen dat vragen rondom kerkgenootschappen vragen zijn die vreemd zijn aan de Bijbel. „Men zou zeggen: hoezo stromingen, hoezo kerken, er is één kerk en dat is de kerk van Christus. Tegelijkertijd hebben we wel te maken met een verdeeld kerkelijk landschap. Daarom is het goed om te weten wat de kerk nu eigenlijk is.”

De Bijbel kan volgens de scriba helpen om te komen tot een vernieuwd zicht op wat het betekent om kerk te zijn. Het boek Handelingen beschrijft de kerk als een gemeenschap waar men blijft bij de leer van de apostelen, waar het brood wordt gebroken en waar wordt gebeden. „Back to basics, noemen we dat. De kerk is uiteindelijk geen organisatie die we in stand moeten houden, maar is het zichtbaar worden van Christus in de wereld. En dat gebeurt doordat mensen met lege handen samenkomen.”

Deze wereldwijde katholieke kerk van Christus vindt uiteindelijk lokaal haar gestalte. „Of de kerk nu rooms-katholiek, protestants of Gereformeerde Gemeenten heet, is bijzaak. Het grote gebeuren is dat het onderdeel is van de algemene katholieke kerk. Hier is God en is het heil te vinden. Daarom is spreken over verschillende soorten kerken weliswaar een ingewikkeld, maar ook een afgeleid verhaal.”

Dr. Plaisier waarschuwde de studenten om het verdeelde kerkelijke landschap nooit normaal te gaan vinden. „Dan hebben we niet begrepen wat kerk-zijn betekent. We zijn van elkaar gescheurd en daarom heeft geen enkele kerk de volle katholiciteit. We zijn allemaal geamputeerde lichaampjes. Wanneer je niets met de ander te maken wilt hebben, dan ben je ver van huis.”

De studenten werden door dr. Plaisier opgeroepen om niet te lang in de periode van voorlopigheid te blijven hangen en verantwoordelijkheid te nemen. „Je hebt een kerk nodig voor je geloof en je omgang met God. Maar de kerk heeft ook jou nodig. Ga daarom op zoek naar een gemeente waar je je thuis voelt en durf dan ook bindingen aan te gaan. Anders word je misschien wel zo’n vervelende kerkshopper die zegt dat iedereen het mis heeft en als een engel van het licht door het kerkelijke landschap gaat.”