De predikant werd twee jaar geleden losgemaakt omdat hij twee gemeenteleden die in echtbreuk leefden van het avondmaal had geweerd. Op het moment van de viering waren man en vrouw beiden met een ander getrouwd.

Tegen de losmaking in 2000 had de predikant protest aangetekend. De EKD heeft het beroep van ds. Reuter afgewezen, maar de losmaking is nog niet rechtsgeldig, omdat de officiële motivering nog moet komen. De kerkleiding gaat ervan uit dat het oordeel rechtsgeldig wordt omdat de tuchtcommissie de mogelijkheid van hoger beroep heeft uitgesloten. Maar volgens ds. Reuter is een hoger beroep volgens de wet altijd mogelijk.

De EKD beroept zich voor de losmaking van de predikant op de kerkorde. Daarin staat dat een predikant wanneer er een onwerkbare situatie is ontstaan van zijn gemeente kan worden losgemaakt.

Ds. Reuter, zo luidt de redenering, heeft zich „overduidelijk” niet aan de kerkorde gehouden en heeft de privacy van gemeenteleden geschonden door hun namen in het openbaar af te lezen. De synode van de EKD besloot in 1996 bij een herziening van de kerkorde het artikel omtrent tucht rond het avondmaal te schrappen.

Ten onrechte, vindt ds. Reuter. „Zolang de catechismus tot de belijdenis van onze kerk hoort, kan men niet zeggen dat de tucht is afgeschaft. De zondagen over de sleutelen van het hemelrijk spreken, op grond van Gods Woord, duidelijke taal. Je mag deze gegevens uit de belijdenis niet uitleggen op basis van een synodedebat. We moeten terug naar de Schrift.”

Andere critici van de losmaking wijzen erop dat er in 1999, toen de procedure begon, helemaal niet van een onwerkbare situatie sprake was. Volgens hen heeft de kerkleiding zelf onrust veroorzaakt. Ds. Reuter meent dat hij slachtoffer is geworden van een ”mobbing-scenario”. ”Mobbing” staat voor het onvrijwillig losmaken van de band tussen predikant en gemeente. Volgens hem is de getrouwheid aan Schrift en belijdenis van de gemeente in Duisburg-Laar de kerkelijke leiding een doorn in het oog.