Op nieuwjaarsdag wagen naar verwachting weer duizenden mensen op ongeveer 180 locaties in Nederland de traditionele nieuwjaarsduik. Van Batenburg stond aan de wieg van het evenement dat aan het Zandvoortse strand ontstond en groter werd door de duizenden deelnemers aan de duik in Scheveningen.

Hij mag dan ieder jaar naar Gran Canaria op vakantie gaan, kou vindt hij helemaal niet erg: „Waaien en lekkere golven vind ik heerlijk.” Van Batenburg was trainer van zwemclub Njord ’59. De jongens waren altijd wel in voor een geintje. „Vaak organiseerden we wat provocerende evenementen waarmee we het nieuws haalden, zoals de 80-kilometermars op Koninginnedag. De club was pas opgericht, dus zochten we de aandacht.”

Zo was het ook met de nieuwjaarsduik. Om te kijken of het wel verantwoord was, doken de zes mannen op tweede kerstdag 1959 al het water in. Het was koud, maar verantwoord genoeg om op nieuwjaarsdag met een grotere groep een sprong in de zee te maken. Op 1 januari 1960 deden er 28 mensen mee. Door de dreiging van de KNZB werd het jaar daarop geen nieuwjaarsduik gehouden, maar de kou werd figuurlijk uit de lucht gehaald. Daarna werd het een jaarlijks ritueel.

Na de eerste duik werden de duikhelden bij het strand opgewarmd met een kop erwtensoep uit de teil van de moeder van Van Batenburg. „Daar werd eigenlijk de traditie van het soep eten gelegd. Unox is daar later als sponsor op ingehaakt.” Op het evenement kwamen steeds meer mensen af omdat de zwemclubleden ieder keer weer het Polygoonjournaal belden. „Zo kwamen we in de eerste week van het nieuwe jaar altijd in het nieuws, ook al was dat alleen in de bioscopen.”

Na dertig jaar hield Van Batenburg het voor gezien. Het werd hem te groots. Alleen al in Scheveningen doen er jaarlijks rond de tienduizend mensen mee. Op 84-jarige leeftijd is de nieuwjaarsduiker van het eerste uur enkel nog duikmeester op twee plaatsen: in Scheveningen en Zandvoort. Daar geeft hij nog jaarlijks het startsein voor al die mensen die de kou trotseren.