De persconferentie vormt het moment van glorie voor Poetin, met 1259 journalisten in de zaal en rechtstreeks te volgen op de Russische televisie. De formule ervan is hem op het lijf geschreven. Hij kent de cijfers, zijn formuleringen zijn strak en zo nu en dan plaatst hij een grap. Als altijd is hij sterk in één-tegen-éénduels. Poetin of zijn perswoordvoerder wijst een journalist aan voor een vraag. Als de journalist eenmaal aan de beurt geweest is, is de microfoon bij hem weg en is er geen kans om de president te onderbreken of door te vragen.

Zo had Poetin geen last van de Oekraïense journalist die hem in één adem vroeg hoeveel Russische troepen en wapens Poetin had gestuurd naar Oost-Oekraïne, hoeveel Russische soldaten daar zijn gesneuveld en wat hij zegt tegen hun moeders. De president reageerde door te zeggen dat er geen Russische huurlingen in Oost-Oekraïne vechten. Ze krijgen immers niet betaald.

Op de vraag of Poetin aanstuurt op een nieuwe Koude Oorlog, wees de president naar het Westen. Dat is de agressor. Kijk naar het aantal Amerikaanse militaire bases in de wereld, het Amerikaanse defensiebudget, dat tien keer zo hoog ligt als het Russische, en het militaire bondgenootschap de NAVO die oprukt richting Rusland. Hij ziet een „virtuele” muur rond zijn land ontstaan.

Het was opnieuw een voorbeeld van zijn antiwesterse patriottische retoriek. Rusland moet zijn onafhankelijkheid, soevereiniteit en het recht om te bestaan beschermen, zei de president. Dat gaat er gretig in bij de gewone Rus, Poetins achterban, die droomt van een groot en sterk land.

Zelf is Poetin zich van geen kwaad bewust. Hij heeft zich naar eigen zeggen ingezet voor vredesafspraken als het gaat over het conflict in Oekraïne. Poetin merkte op dat met de Oekraïense president Petro Porosjenko valt te praten, maar dat andere krachten in Oekraïne uit zijn op oorlog.

Aan het begin van de persconferentie strooide Poetin met mooie financiële cijfers. Niet toevallig, want deze week hielden de Russen nauwlettend de borden bij de geldwisselkantoren in de gaten. Ze zagen de roebel hard naar beneden kelderen. Een vakantie naar het buitenland kost de Rus nu een fortuin. De dalende olieprijs is een andere plaaggeest. Die zakte gisteren onder de 60 dollar per vat. Rusland heeft een prijs van 90 dollar tot 100 dollar per vat nodig om de begroting sluitend te krijgen.

Opnieuw ligt het allemaal niet aan Rusland, meende Poetin. „Externe factoren” veroorzaken de sores. De westerse sancties, opgelegd door Ruslands Oekraïnebeleid, zijn hier voor 25 tot 30 procent onderdeel van, rekende Poetin voor. De EU kwam gisteren met nieuwe sancties.

Hij stelde zijn bevolking gerust door te zeggen dat de economische problemen hooguit twee jaar duren.

Het woord diversificatie als oplossing viel, zoals vaker de afgelopen jaren. De zwakte van de Russische economie is dat ze is gebaseerd op de olie- en gasindustrie. Rusland raakte verslaafd aan de hoge olieprijs in de afgelopen jaren. Nooit heeft het Kremlin daadwerkelijk interesse getoond in het investeren in andere sectoren, die de klappen kunnen opvangen. Geen telefoon, auto of vliegtuig uit een Russische fabriek vindt zijn weg naar het buitenland.

Poetin weet zich gedekt door het volk. Daarvan staat 80 procent achter zijn beleid. Of hij niet bang is voor een paleisrevolutie, omdat mensen in de politieke top ontevreden zijn over zijn beleid? Typisch ‘Poetins’ antwoordde hij: „We hebben geen paleizen.”