De Bushen zijn erg prestatiegericht, maar verlustigen zich niet in overwinningen. Ze durven fouten te erkennen. De oude Bush -of ”Poppy”, zoals hij binnen de familie genoemd wordt- diende president Nixon jaren lang, maar had een afkeer van het liegen door het Witte Huis.

Een onuitgesproken traditie van de familie Bush is dat je in de politiek gaat wanneer je welgesteld bent. Het is een wijze regel binnen de Amerikaanse politiek. Zelfvergaarde rijkdom vormt een bescherming tegen het streven naar eigen voordeel en tegen corruptie. De Bushen doen nooit wanhopig hun best om te winnen, zoals Bill Clinton, en als ze verliezen, leven ze vrolijk verder. Zo kocht de jonge George Bush zijn ranch in de buurt van Crawford aan het begin van zijn campagne in 2000.

De Bushen vinden hun familie belangrijker dan politiek. Toen in 1998 de pers de gouverneur van de staat Florida, Jeb Bush, en de gouverneur van de staat Texas, George W. Bush, probeerde te laten zeggen dat zij betere politici waren dan de oude Bush, schreef Poppy hen een brief: „Vaar je eigen koers, voel je vrij om het met me oneens te zijn, want niets kan een wig tussen ons drijven.” De vier zoons en één dochter bezoeken hun ouders vaak. Poppy en moeder Barbara Bush geven hun kinderen en de kleinkinderen altijd advies en bemoedigingen. Dat heeft George W. gesteund. Iedereen die zulke ouders heeft -zoals ik- weet wat dat betekent.

Superman
Een Bush gelooft in persoonlijke verantwoordelijkheid. Ze houden niet van zelfonderzoek of anderen de schuld geven. Stel je voor dat je in de schoenen van de jonge George staat. Toen George W. arriveerde op de prestigieuze privé-school in Andover en daarna op de universiteit van Yale, hingen daar posters op de muur van Poppy die uitblonk in academische vaardigheden, die aanvoerder was van het Yale-team, een ster in het basketbal van het college, en een prominente leider. Poppy was de jongste piloot in de marine van de VS en een onderscheiden oorlogsheld in 1944. In Midland, Texas, maakte hij al vlug fortuin in de olie, daarna werd hij een prominent zakenman in Houston, een van de ’founding fathers’ -grondleggers- van de Republikeinen in Texas, en tenslotte president. Hoe kun je dat nadoen? Wat doe je als zoon van zo’n ’superman’?

Gegeven het feit dat zoon George W. volwassen werd in de jaren zestig van de twintigste eeuw, tijdens de Vietnamoorlog en in de periode waarin de protestcultuur opbloeide, had hij gemakkelijk kunnen rebelleren tegen al die bagage. Of, een andere mogelijkheid: George W. was terneergedrukt geworden of had naar de achtergrond kunnen verdwijnen onder deze druk, want de druk van de competitie binnen de Bush-dynastie is groot.

In plaats van deze ingrijpende alternatieven bleef George W. gewoon zichzelf. Hij bleef ongecompliceerd ondanks succes en falen. Hij hield vast aan traditionele waarden en genoot van het studeren en werken. Verschillende waarnemers hebben geconcludeerd dat omdat hij niet probeerde Poppy te verslaan, George W. oppervlakkig moet zijn.

Omgang
De realiteit is dat George W. slim en humoristisch van aard is. Hij is een zeer sociaal persoon en makkelijk in de omgang. Hij herinnert namen en gezichten van bijna iedereen die hij ontmoet. Hij weet met mensen om te gaan. Als student had hij een vakantiebaantje in Houston als verkoper van sportartikelen in een winkel van Sears. Hij verkocht de eerste dag meer dan de rest van het (ervaren) personeel in totaal! Hij legt op een ongecompliceerde manier contacten met mensen en is in staat hen te motiveren. Als vertegenwoordiger in olie wist hij investeerders te vinden voor de maatschappij.

Iedere ervaren waarnemer van de Amerikaanse verkiezingscampagnes weet dat deze talenten duurzamer zijn dan politieke ervaring. Politieke expertise is belangrijk voor een adviseur. Communiceren met mensen en leiding geven zijn de talenten van de bestuurder.

George W. heeft de oude familiewaarden genomen en die vermengd met de kwaliteiten van zijn mensen. Hij heeft ervaring met politieke campagnes sinds zijn achttiende. Hij was zes jaar gouverneur van Texas, de twaalfde grootste economie in de wereld. Hij combineerde de wijsheid van de Bush-traditie met de politieke vaardigheden van Ronald Reagan. Zij die eerst sceptisch waren, begonnen het na 11 september te zien.

Prof. dr. A. Moens is hoogleraar internationale betrekkingen aan de Simon Fraser University bij Vancouver, Canada.