„In den beginne was het Woord.”

Jezus is de tweede Persoon, en Zijn benamingen zijn passend. Hij wordt logos (Woord) genoemd, omdat Hij door denken geboren wordt. Hij wordt beeld genoemd, omdat de gedachte het beeld is van de gedachte zaak.

Zó is de Zoon het schijnsel dat van het licht van de Vader uitgaat, zoals in de belijdenis van Nicea gelezen wordt: Licht uit Licht. Zoals wij dus bij de geboorte van de mensen zeggen dat de zoon geboren is uit de substantie van de vader, gelijk aan de vader, zó wordt de tweede Persoon Zoon genoemd, omdat Hij uit de substantie van de Vader geboren is en Zijn beeld is.

Het eigene dus dat de Zoon van de andere Personen onderscheidt, is dat Hij geboren is en het evenbeeld is. Het wordt een in het oog vallend onderscheid wanneer wij erbij voegen dat deze tweede Persoon op een bepaalde tijd de menselijke natuur aangenomen heeft in de schoot van Maria. Want de Vader heeft de menselijke natuur niet aangenomen, en de Heilige Geest heeft de menselijke natuur niet aangenomen, maar de Zoon is de Christus, de beloofde Verlosser, doordat de twee naturen in één Persoon wonderlijk verenigd zijn, te weten dat eeuwige evenbeeld van de Vader of de Logos en de menselijke natuur.

De kerk maakt bij dit artikel gewoonlijk gebruik van het woord vereniging.

Philippus Melanchthon,

theoloog te Wittenberg

(”Loci communes”, 1551)