„Het is bij ons gelukkig nog geen probleem”, zeggen de coördinatrices Lianne Mulder, Mieke van de Waerdt en Ludinet Hek. „Elk jaar wordt gepeild welke ouders vrijwilligerswerk willen en kunnen doen. We hebben er niet over te klagen. Aan het klaar-overen doen zo’n vijftien ouders mee. Sommigen staan hier eens per week, anderen eens in de twee weken. Als we tussentijds nieuwe verkeersbrigadiers nodig hebben, zetten we een oproep in de schoolkrant.”

Bij de doorgaande weg van het dorp zijn de klaar-overs niet meer nodig sinds er wegversmallingen en zebrapaden zijn aangebracht. Een straat verderop, op de kruising bij het schoolgebouw, staan ze nog wel. Er komen leerlingen lopend of op de fiets, en anderen worden gebracht. Auto’s rijden naar de achterkant van de school, fietsen naar de voorkant. „Sinds die stromen kortgeleden gescheiden zijn, is het overzichtelijker. Eerder reed alles door elkaar.”

’s Morgens zijn moeders verkeersbrigadier, tussen de middag en na schooltijd doen ook leerlingen uit groep 8 mee, al moet er altijd een volwassene bij zijn. Ze krijgen allemaal dezelfde opleiding: „Er wordt instructie gegeven en een video vertoond, en daarna gaan we oefenen bij het kruispunt.”

Incidenten doen er zich weinig voor. „In het verleden was er een postbode die ons altijd negeerde en doorfietste. We hebben het doorgegeven aan de buitengewone opsporingsambtenaar (boa) en die is op het postkantoor gaan praten. Als auto’s doorrijden, kunnen we het kenteken doorgeven aan de politie, maar we moeten dan wel een tweede getuige hebben. Het maakt ook wel verschil of automobilisten het moedwillig doen of dat ze even niet opletten.”

De klaar-overs staan er een kwartier voor en een kwartier na schooltijd. Lang genoeg om nat te worden als het regent. „Ik heb hier weleens met soppende schoenen gestaan”, zegt Mulder. Met de rechterhand het ‘spiegelei’ en met de linkerhand een paraplu omhooghouden, werkt niet echt, vindt ze. „Je ziet dan minder.”

Gehalveerd

Dat steeds meer scholen in Nederland moeite hebben om klaar-overs te vinden, noemen de coördinatrices begrijpelijk. „Steeds meer moeders werken. Die hebben geen tijd meer voor vrijwilligerswerk. Ouders klagen over onveilige situaties bij scholen, maar ze veroorzaken die ook zelf, bijvoorbeeld als ze veel haast hebben bij het afzetten van hun kind.”

De enige andere school in Scherpenzeel die in het verleden verkeersbrigadiers had, openbare basisschool De Dorpsbeuk, is ermee gestopt: geen vrijwilligers meer te krijgen, zegt een van de leerkrachten.

Campagne

Veilig Verkeer Nederland (VVN) gaf vanmiddag in Soest het startsein voor een campagne om verkeersbrigadiers te werven die scholieren helpen veilig naar en van school te komen: ”Help ze oversteken”.

De organisatie slaat alarm omdat het aantal verkeersbrigadiers in Nederland in acht jaar tijd is gehalveerd: van 55.000 in 2006 tot 27.000 dit jaar. „Elk jaar moeten er helaas te veel scholen noodgedwongen stoppen met de inzet van verkeersbrigadiers omdat er te weinig vrijwilligers zijn die dit willen doen”, aldus VVN. Daarmee komt de veiligheid van kinderen in gevaar, stelt de organisatie.

Op dit moment zijn er ongeveer 15.000 volwassenen en 12.000 jeugdverkeersbrigadiers –vanaf 10 jaar– actief. Zij helpen dagelijks honderdduizenden kinderen van huis naar school en vice versa.

Uit recent onderzoek van VVN blijkt dat veel ouders de school­omgeving als onveilig ervaren. Is er daarentegen een oversteekplaats met verkeersbrigadiers, dan zijn ouders eerder geneigd hun kind zelfstandig naar school te laten gaan. Ook kiezen ze er dan sneller voor om de auto te laten staan en hun kind op de fiets te brengen en te halen, wat de veiligheid bij de school ten goede komt.

www.helpzeoversteken.nl