Dat meldt Wageningen Universiteit woensdag. De universiteit werkte samen met de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht en het Koninklijk Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ), in opdracht van het ministerie van Economische Zaken. Door weefsel onder de microscoop te bekijken, zijn de onderzoekers erachter gekomen dat de bruinvissen leefden toen ze werden gebeten en dat er geen sprake was van aas eten door de zeehonden.

Tussen 2003 en 2013 zijn meer dan duizend aangespoelde bruinviskadavers onderzocht. Ongeveer een kwart daarvan had bijt- en nagelsporen die bij een zeehondenaanval konden passen. De onderzoekers denken dat de zeehonden de bruinvissen ook echt als maaltijd zien en ze niet om een andere reden aanvallen. Er was bij de bruinvissen, vaak jonge kerngezonde dieren, vooral „voedzaam spek” weggegeten. Het is nog niet duidelijk hoe de zeehonden de bruinvissen precies te pakken krijgen.

Zeehonden eten normaal gesproken vooral vis. De afgelopen jaren zijn er steeds meer zeehonden en bruinvissen gekomen voor de Nederlandse kust.