Eensgezind zitten ze deze donderdagmiddag in een kring. Asielzoekers uit Eritrea, Pakistan en Jamaica, samen met Nederlandse christenen uit de Flevopolder. Wekelijks komen ze bij elkaar om te bidden en te zingen in het House of Joy, een warm ingerichte unit achter een boerderij in Luttelgeest. Een jaar geleden werd het geopend, op initiatief van stichting Gave, die het contact tussen kerk en vluchteling wil bevorderen.

Denise, een vrouw uit Jamaica, heeft haar 3-jarige dochtertje Nickallia op de arm. Ze is acht maanden in Nederland en verblijft in het asielzoekerscentrum (azc) in Luttelgeest, zo’n tien minuten lopen van het House of Joy. Op zondag gaat ze naar een evangelische gemeente in Emmeloord. Ook is ze vaste bezoeker van de vrouwenochtenden en gebedssamenkomsten in het House of Joy.

„Mijn vertrouwen op God is het belangrijkste in mijn leven. Hier proberen we elkaar te bemoedigen. Als een ander vertelt wat God in haar leven heeft gedaan, denk ik: Dat kan Hij ook bij mij doen. Het maakt me sterker”, zegt Denise, voorafgaand aan de ”prayermeeting”.

Deze middag wordt er gebeden voor een asielzoeker die net een woning heeft gekregen en is verhuisd, voor een Afrikaanse vrouw met problemen, en voor familieleden van een van de aanwezigen die nog in hun thuisland zijn en het daar zwaar hebben.

Na het gebed klinken er liederen. „Omdat Hij leeft, ben ik niet bang voor morgen”, zingen de asielzoekers in het Engels. Enkele Nederlanders lezen een Bijbelgedeelte om de vluchtelingen te bemoedigen, uit de Bergrede, uit de Psalmen. Waarna de aanwezigen in groepjes met elkaar bidden.

Moslims

Anna Faber studeerde godsdienst pastoraal werk aan de Christelijke Hogeschool Ede. Ze werkt sinds begin dit jaar voor stichting Gave rond het azc in Luttelgeest, dat plek biedt aan zo’n duizend asielzoekers. Kerken in de regio zijn al jaren actief in het asielzoekers­werk. In het verleden hadden de activiteiten plaats op diverse locaties in het naburige Emmeloord. De asielzoekers moesten daarvoor worden gehaald en gebracht. Naar House of Joy komen ze lopend of op de fiets.

Faber vertelt dat er gedurende de hele week bijeenkomsten plaatshebben, van een kinderclub tot een vrouwenochtend, van taallessen en huiswerkbegeleiding voor jongeren tot Bijbelstudies voor Arabischsprekenden. Bij het werk zijn bijna 200 vrijwilligers betrokken, afkomstig uit 12 gemeenten, van reformatorisch tot evangelisch, uit de regio.

De activiteiten trekken weke­lijks zo’n 130 bezoekers met uiteenlopende achtergronden. Faber: „Op maandagmiddag is er eerst Nederlandse les, daarna een Bijbelstudie met een Arabischsprekende evangelist. Diverse moslims komen alleen voor de taalles en vertrekken als de Bijbelstudie begint. Maar er blijft ook weleens een moslim bij.”

Piekeren

De afgelopen maanden waren hectisch, zegt Faber. In speciale paviljoens bood het azc tijdelijke opvang voor 400 extra asielzoekers, vooral uit Syrië. „De meesten hadden weinig bij zich. We hebben kleding ingezameld die hier werd uitgedeeld. Daar was veel belangstelling voor.” Vanwege de naderende winter werden de paviljoens deze week gesloten. „Het was er niet echt warm.”

Faber vindt het belangrijk om asielzoekers persoonlijke aandacht te geven en bezoekt hen daarom ook op het azc. „In het centrum zitten mensen vaak de hele dag te piekeren. In het House of Joy zijn ze even weg uit de stress. Als ik hen op het azc bezoek, vragen ze regelmatig of ik met hen wil bidden. Ik vind het mooi als ik mensen kan bemoedigen en troosten. Soms maak ik het mee dat asielzoekers God leren kennen of groeien in geloof. Dat is het mooiste in dit werk.”

Onder de bezoekers van de prayer­meeting is ook pastor Sunny, een uit Pakistan gevluchte predikant. In zijn vaderland diende hij een protestantse gemeente met zo’n 250 kerkgangers. De gebedssamenkomsten in het House of Joy vindt hij belangrijk. „Het leven in het azc bestaat uit slapen en eten, slapen en eten. Dat is niet goed. Veel mensen hebben stress of zijn depressief. Hier komen we samen om te bidden en God te eren. Ik kom hier elke week.”