In de 19e eeuw groeide de gitaar uit tot het lievelingsinstrument van de gegoede burgerij. Een ware guitaromanie bleek niet te stuiten. Met zijn innige klank leek het instrument geschapen voor de salons van de hogere klasse. De gitaar gold als een goedkoop alternatief voor de piano en bleek zeer geschikt om bijvoorbeeld liederen te begeleiden.

Virtuoze gitaristen voerden bij gebrek aan repertoire eigen composities uit. Daarnaast schreven ze talloze bundels, veelal bestaande uit liedbewerkingen, dansen, potpourri’s en variaties op bekende thema’s. Zo bewerkte de 19e-eeuwse gitaarvirtuoos Caspar Joseph Mertz een reeks Schubertliederen voor gitaar. „Dat kan ik ook”, dacht gitarist Fernando Riscado Cordas. Hij bewerkte eigenhandig de complete liedcyclus ”Dichterliebe” van Robert Schumann voor gitaarsolo. Het intieme geluid van de gitaar en het vitale spel van Cordas sluiten naadloos aan op de poëtische wereld van Schubert en Schumann.

Een tweede cd is geheel gewijd aan de vier enig overgebleven gitaarcomposities van de vergeten Utrechtse gitarist en componist Karel Arnoldus Craeijvanger (1817-1868). Beide cd’s zitten opgeborgen in de hardcover van een boekwerk waarin Cordas uitgebreid en goed gedocumenteerd verhaal doet over zijn onafgebroken onderzoek naar de geschiedenis van de gitaar in de 19e eeuw.

”The Poetic Guitar – Fernando Riscado Cordas”; uitgave in eigen beheer, 2014; ISBN 9789081156608; 305 blz. incl. 2-cd (FRC-0114); € 24,50,-; www.fernandocordas.com