Volgens Brinkhoff is vaak onduidelijk of die informatie betrouwbaar en rechtmatig verkregen is. Hij noemt onder meer de ambtsberichten van inlichtingendienst AIVD, op basis waarvan actie wordt ondernomen tegen bijvoorbeeld jihadverdachten. „Hoe deze ambtsberichten tot stand komen en welke informatie eraan ten grondslag ligt, houdt de AIVD achter voor politie, Openbaar Ministerie en rechter.”

Brinkhoff ziet grote risico’s bij het gebruik van oncontroleerbare, anonieme informatie. Onschuldige burgers kunnen op basis ervan te maken krijgen met ingrijpend overheidsoptreden en misbruik ligt op de loer.

Brinkhoff:„Via Meld Misdaad Anoniem kan je bijvoorbeeld gemakkelijk én anoniem de buurman waarmee je in onmin leeft, een hak zetten. Een telefoontje aan deze meldlijn waarin je aangeeft dat hij vuurwapens op zolder heeft liggen, leidt namelijk vrijwel zeker tot een onaangekondigd bezoek van een arrestatieteam van de politie.”

Rechters zien zich voor de vraag gesteld of zij dit soort informatie, waarvan zij de betrouwbaarheid en rechtmatigheid niet kennen, moet accepteren in het strafproces. Brinkhoff bepleit een kritische houding van politie, OM en rechter. Ook vindt hij dat dergelijke informatie ruimer getoetst moet kunnen worden. Brinkhoff doet in zijn proefschrift voorstellen tot wijziging van de wet.