De levensmiddelenbranche heeft inmiddels ook ontdekt dat er met het label ”eerlijk, ambachtelijk, zonder toevoeging van geur- en smaakstoffen” fors geld valt te verdienen. De klant blijkt best een paar euro meer te willen betalen als op het product het etiket ”duurzaam” is geplakt. Al is het natuurlijk wel bizar dat voedsel duurzaam wordt genoemd als men bedenkt dat het spoedig wordt vermalen door de kiezen van een smuller en wordt doorgeslikt door een tevreden eter. Maar goed, een aansprekende term stimuleert blijkbaar zowel de omzet als de eetlust.

De toenemende belangstelling voor verantwoord voedsel is niet alleen het gevolg van het feit dat mensen tegenwoordig meer aandacht geven aan het onderhoud van hun lichaam dan vroeger. Ze heeft ook stellig te maken met de uitkomsten van vele onderzoeken die er de afgelopen jaren zijn gehouden naar de effecten van voedselaanpassingen met behulp van geur- en smaakstoffen. Die hebben allerlei alarmbellen doen rinkelen. Om een voorbeeld te noemen: sommige smaakversterkers blijken helemaal niet zo onschuldig te zijn als vaak wordt gedacht.

Het is te gemakkelijk om te stellen dat dergelijke ”extra’s” aan het voedsel zijn toegevoegd op initiatief van de levensmiddelenbranche en dat de klant daar het slachtoffer van is geworden. Dat is niet eerlijk.

Ook de consument heeft boter op zijn hoofd. Neem bijvoorbeeld hoe mensen vaak reageren als er aan een krop sla of aan een peer een klein bruin plekje zit. Die kopen ze niet. De groente en het fruit moeten er gaaf uitzien. Terwijl iedereen weet dat zo’n klein plekje de smaak of de voedingswaarde niet aantast.

Was het vroeger heel gebruikelijk dat groenteboeren sla, andijvie of kool met een vlekje verkochten, nu raken ze die aan de straatstenen niet kwijt. Gevolg: dat handelaren en in hun kielzog kwekers zich gaan toeleggen op het telen en verhandelen van gave producten. Een deel van de rasveredeling, niet alle, is erop gericht een mooi product te maken. En als dit ten koste gaat van smaak of voedingswaarde, dan is dat jammer of we vullen het aan met supplementen. Eenzelfde verhaal zou kunnen worden afgestoken als het gaat om de veehouderij en de vleesproductie.

Heel merkwaardig is dat de consument die kiest voor biologisch geteelde groente het plotseling wel accepteert wanneer er iets mankeert aan het uiterlijk van het product. „Dat hoort nu eenmaal bij onbespoten groente”, is dan de laconieke reactie. Inderaad, daar hoort dat bij. Maar had de consument dat niet eerder moeten ontdekken?

Sommige biologische boeren stellen dat ze niets anders doen dan de methoden van hun grootvader volgen: geen gebruik van veredeld zaad, geen gebruik van landbouwgif. Gewoon de natuur haar gang laten gaan. Met als gevolg: een product waar inderdaad uiterlijk iets aan mankeert. Toch is de klant tevreden. Want de smaak is raak.