De synode van de VGKN, zaterdag bijeen in het Friese Boelenslaan, boog zich over een rapport van de commissie liturgische formulieren. Die deed onderzoek naar het vorig jaar verschenen ”Liedboek. Zingen en bidden in huis en kerk”.

De commissie concludeert in haar rapport dat het nieuwe Liedboek het Bijbelse beeld van God aantast. In veel liederen zou niet de Heere maar de mens centraal staan. „Het lijkt wel alsof de verzoening en het plaatsvervangend offer van Jezus Christus als grond onder onze zaligheid geen prominente plaats mag hebben in het Liedboek.”

De commissie adviseerde de landelijke kerkvergadering dit voorjaar het in gebruik nemen ter beproeving en het op termijn invoeren van het Liedboek ten zeerste te ontraden. De kerkenraden hebben vervolgens het rapport over het Liedboek bestudeerd, en zij schaarden zich zaterdag achter dit advies.

De VGKN zijn het eerste kerkverband dat het gebruik van het nieuwe Liedboek ontraadt. De generale synode van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt gaf eerder dit jaar wel groen licht voor het zingen uit deze liedbundel.

De synode koos ds. K. J. Bijleveld (Boornbergum-Kortehemmen) opnieuw tot voorzitter (preses). Scriba werd B. Postma, tweede voorzitter (assessor) O. Oevering, penningmeester (quaestor) J. Rienstra en actuarius ds. A. van Harten-Tip.

De VGKN stelden een deputaatschap in voor kerkelijke samenwerking. Die gaat onder meer contacten onderhouden met de Christelijke Gereformeerde Kerken, de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt en de Nederlands Gereformeerde Kerken.

De VGKN ontstonden in 2004 uit zeven gemeenten uit de voormalige Gereformeerde Kerken in Nederland die niet meewilden in de vorming van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Het kerkverband telt nu acht gemeenten, met in totaal ongeveer 2750 leden – iets minder dan tien jaar geleden.

De VGKN willen de band tussen de verschillende gemeenten versterken. Op uitnodiging van de VGKN sprak kerkrechtdeskundige ds. D. Quant, preses van de generale synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken, daarom over de verhouding tussen plaatselijke kerk en kerkverband.

De VGKN kozen in 2004 voor een presbyteriaal-synodale structuur. Presbyteriaal wil zeggen dat de presbyters, de plaatselijke ouderlingen, er een grote plaats in hebben. Synodaal betekent dat de plaatselijke kerken, vertegenwoordigd door hun ouderlingen, ook in bredere kerkelijke vergaderingen samenkomen en daar samen over zaken beslissen die over het gezamenlijk welzijn gaan.

Plaatselijke kerken hebben elkaar nodig, zei ds. Quant. „We beseffen dat we de wijsheid plaatselijk niet in pacht hebben, en daarom verbinden we ons vrijwillig aan elkaar. Dat doen we om elkaar te helpen met zaken die onze plaatselijke mogelijkheden te boven gaan. We doen het ook om elkaar te bewaren bij het rechte Bijbelse spoor.”

Het gaat er volgens de predikant uit Huizen om dat niet mensen in de gemeente regeren, maar Christus. „Hij is het hoofd van het lichaam, hij is de Koning van de kerk. En daarom staat niemand boven de ander.”

In dit ‘mooie systeem’ komen echter steeds meer haarscheurtjes, constateerde hij. ‘Plaatselijke kerken zeggen: we kunnen alles zelf wel regelen. En als men er dan achter komt dat zo’n synode ook nog wat geld kost –hoe weinig ook– dan wordt het een „geldverslindend instituut” genoemd.”

Een synode zal zich volgens ds. Quant ervoor moeten wachten om zaken, die zich niet vanuit de Schriften laten bewijzen, dwingend voor te schrijven. „Wat plaatselijk geregeld kan worden, laat dat ook zo blijven.”

Het principe van een gereformeerde kerkorde is vrede, zei hij. „Zij is er om die vrede te zoeken waar deze bedreigd wordt. Dat betekent dat de ogen en harten voortdurend open moeten zijn voor het gegeven dat wij zondige mensen zijn die de vrede zelf niet kunnen bewerken.”

De volgende synodezitting heeft plaats op 11 april in Noordwolde.

Lees ook:

Geen „triomfalistisch” feestje voor jarige VGKN, Reformatorisch Dagblad (1 mei 2014)

VGKN-commissie zeer kritisch over Liedboek, Reformatorisch Dagblad (14 april 2014)