Bredase site bemiddelt in financiële steun aan Koningin Minima, doorzetters en overlevers
BREDA. Voor Mimi is het erop of eronder. Uiterlijk vandaag moet ze 757 euro en 50 cent hebben opgebracht voor een betalingsregeling. Misschien zijn er een of meer weldoeners binnen of buiten Breda die dit bedrag willen schenken. Want anders volgt er mogelijk een uithuiszetting. Of een andere sanctie.
Sinds vorige week kan het. In Breda is de website steungezin.nl gelanceerd. Op deze site kunnen 7000 armlastige inwoners van deze Brabantse gemeente hun onbetaalde rekeningen plaatsen. Onbekende filantropen wordt gevraagd die te betalen en zo mensen in acute of dreigende financiële nood te helpen.
Initiatiefneemster is Helma de Pont (36). De Bredase raakte vijf jaar geleden in een neerwaartse spiraal. „Ik heb vanaf mijn 17e in allerlei beroepen gewerkt, maar niet aaneengesloten. Toen ik werkloos raakte, had ik daarom maar recht op drie maanden uitkering.” Du Pont kreeg een burn-out en belandde in de bijstand. Haar relatie liep spaak en ze kreeg een dochtertje. „Armoede kan iedereen overkomen. En als –laat ik het dan toch maar noemen– armzalige heb ik gemerkt hoe fijn het is als anderen soms een rekening betalen die ik niet kon opbrengen.”
De Bredase zocht of er ergens een systeem was waarmee rijkeren rekeningen voor hulpbehoevenden zouden kunnen betalen. „Die heb ik niet gevonden. Daarom ben ik dit begonnen.” Er is nog een reden. „De maatschappij heeft behoefte aan verbroedering. Onze paus Franciscus roept de wereld op andere mensen te helpen.”
Du Pont richtte met twee lotgenoten een stichting op. Die verbindt voorwaarden aan de hulp. „Een belangrijke is dat wij de rekening aan de instantie betalen. Er gaat dus geen geld rechtstreeks naar de armzalige. Deze moet zelf 10 procent van het bedrag aan onze stichting betalen, met een maximum van 15 euro. Het is goed als deze persoon beseft dat hij verantwoordelijk is voor zijn eigen onkosten. Bovendien krijgt de stichting iets van haar investeringen terug. Ook wordt duidelijk dat wij geen strijkstok, geen overheadkosten hebben.”
De vraag die in de Brabantse media werd opgeworpen of zo’n gift aan een bijstandsgerechtigde juridisch wel kan, noemt Du Pont belachelijk. „Instanties zoals de kerk, stichting Leergeld en de Jeugdsport- en Jeugdcultuurfondsen geven toch ook giften aan uitkeringsgerechtigden? En daar is toch ook nooit moeilijk over gedaan?”
De site ging eind vorige week online. Hij lijkt een succes te worden. Er staan 63 profielen op van huishoudens die geld kunnen gebruiken. Daarvan hebben er 25 daadwerkelijke onbetaalde facturen.
Zowel de profielen als de rekeningen geven een duidelijk beeld van de (verborgen) armoede in een doorsnee Nederlandse stad. Die komt naar voren in de schuilnamen: Koningin Minima, de doorzetters en survivors (overlevers), maar blijkt nog meer uit de verhalen (zie kader).
Tussen de armlastigen zitten veel alleenstaande moeders met een of meer kinderen, mensen wier relatie stukliep, een man die een bedrijfsongeval heeft gehad, een stel met twee kinderen van wie het bedrijf op de fles ging en dat daardoor een belastingsschuld van 3336 euro opliep.
Het grote aantal profielen zonder rekening verklaart Du Pont onder meer uit het feit dat er inmiddels 26 huishoudens zijn geholpen. „Zesentwintig keer denkt een armlastige: Wauw, iemand bekommert zich om mij!”
Profielen tonen doorsnee van Nederlandse armoede
BREDA. De site van de stichting Steungezin.nl toont waar de huidige participatiesamenleving steken laat vallen.
Veel van de 26 mensen met een rekening op de site zitten in de schuldhulpverlening. ”Calimero”, een schuilnaam: „Heb wel 40 euro leefgeld/week (…) Om iets extra, zal moeilijk gaan… zeker als t meer dan 30 euro kost.” Deze huishoudens zitten aan de onderkant. ”Happy Family” vraagt om 750 euro voor de huurachterstand, vóór 15 september, „zodat we kunnen blijven wonen.” ”Moederinnood” moet voor maandag 189 euro voor de waterrekening betalen. Op dit moment zit ze „in een diepe put.”
Diverse zieken kunnen hun eigen bijdrage, die de zorgverzekeraar heeft voorgeschoten, niet betalen.
Veel ouders gunnen hun kind(eren) een onbezorgde schooltijd. Zij vragen een bijdrage voor school- of overblijfgeld, of voor een laptop.
Anderen ontberen geld voor noodzakelijke vervangingen: een nieuw matras of dito fiets.
Er zijn ook vondsten bij: „0,00 euro voor bestraten tuin als dienst.”