Langzaam komt de politiek tot het inzicht dat Nederland meer aandacht moet besteden aan de veiligheid. Vrijheid en veiligheid hebben een prijs. De crisis in Oekraïne, het neerhalen van de MH17 en de opmars van de Islamitische Staat in het Midden-Oosten leiden ertoe dat politiek Den Haag zich in toenemende mate realiseert dat het bezuinigen op defensie moeten stoppen.

Conform de NAVO-norm van 2 procent zou het budget van Defensie circa 13 miljard euro in plaats van 7,7 miljard euro moeten zijn. Een verhoging van het Defensiebudget met ruim 5 miljard euro is voorlopig helaas politiek niet haalbaar.

Defensie staat er financieel slecht voor, getuige het structurele tekort van 282 miljoen euro. Dit tekort moet de komende jaren door reorganisaties worden opgelost. Het gevolg hiervan is dat er nog meer banen verdwijnen, ten koste van militairen en burgermedewerkers. Maar met nog minder mensen alles doen, kan echt niet langer.

Stel, Defensie krijgt er met Prinsjesdag structureel 100 miljoen euro bij. Dan nog resteert er een tekort van 182 miljoen euro. Voor de bevolking lijkt een extraatje van 100 miljoen euro veel. Voor de uitgeholde Defensieorganisatie is het een druppel op een gloeiende plaat.

Goed, alle beetjes helpen. Het is een aanzet voor een zéér klein begin van herstel. De defensiespecialisten vinden dat voor de versterking van de operationele capaciteiten, zoals meer vliegtuigen, tanks en schepen, ten minste 1 miljard euro nodig is. Is dit realistisch? Ja. Maar voorlopig politiek verre van haalbaar.

Goud

In het debat over de Defensiebegroting gaat het enkel maar om operationele capaciteiten en materieel. Dit is ook belangrijk, maar niemand spreekt over de kurk waar Defensie op drijft: het Defensiepersoneel. Deze mensen vormen het goud van de organisatie, om met minister Hennis-Plasschaert te spreken.

Het Defensiepersoneel wil geen mooie woorden, maar daden. De 100 miljoen euro moet naar het personeel gaan.

Waarom? Omdat de militairen en burgermedewerkers de afgelopen jaren de grootste offers hebben gebracht. Zij kregen te maken met de omvangrijkste reorganisatieoperatie in de geschiedenis van Defensie. Deze reorganisatie heeft een grote impact gehad op het welbevinden, de werkdruk en werklast van het Defensiepersoneel.

Daartegenover stond een ”nullijn”, een drastische bezuiniging op het salaris. Onlangs werden de militairen geconfronteerd met de Wet uniformering loonbegrip, waardoor zij 1,5 procent van hun loon inleverden. Een ordinaire achteruitgang.

Militairen en burgers die in aanraking komen met de Uitkeringswet gewezen militairen (UKW) of het functioneel leeftijdsontslag (FLO) kampen met grote frustratie, gevoelens van onrechtvaardigheid en boosheid. Zij krijgen te maken met een AOW-gat, oplopend tot twee jaar. Daar staat nauwelijks of geen overbruggingstoelage tegenover.

Bovendien worden de pensioenen fors verslechterd en dreigt de UKW-leeftijd te worden verhoogd. Jarenlang bleef een arbeidsvoorwaardenakkoord als gevolg van de opgelegde nullijn van het kabinet uit. Iedereen snakt nu naar loonsverhoging. Wat mij betreft moet zo’n akkoord er snel komen.

Om hiervoor bij de politiek indringend aandacht te vragen, organiseert de Vakbond voor burger en militair defensiepersoneel (VBM) samen met de Algemene Federatie Militair Personeel (AFMP) op 12 september, vier dagen voor Prinsjesdag, een manifestatie op het Plein in Den Haag. Onder het motto: ”Defensiepersoneel verdient beter!”

De auteur is voorzitter van de Vakbond voor burger en militair defensiepersoneel (VBM).