Dat zei Hanneke Schaap maandag tijdens een seminar dat onderdeel was van de Reveilweek in Ambt Delden. De zomerconferentie, die zaterdag begon en vrijdag eindigt, is georganiseerd door Near East Ministry (NEM).

NEM wil vanuit „de verzoening in Jezus Christus de ontmoeting met Israël en de Arabische volken stimuleren in een houding van dienen, leren en bidden.” De Reveilweken noemt NEM „geloofs­opbouwende conferenties voor jong en oud.”

Deze weken, die begonnen in de jaren 60 van de vorige eeuw, bestaan inmiddels bijna vijftig jaar. Er zijn drie Reveilweken in de zomer. De eerste wordt in Ambt Delden gehouden. De volgende twee, die kleiner zijn, vinden plaats op het terrein van NEM in Voorthuizen. Voor deze eerste week hebben zich ruim 1100 deelnemers aangemeld. „Ze komen voor ongeveer de helft uit evangelische gemeenten en voor de helft uit traditionele kerken”, aldus NEM-directeur ds. Kees Jan Rodenburg. „We willen geen eenheidsgeloof kweken. Mensen mogen zijn wie ze zijn, als ze maar respect hebben voor elkaar. In de keuze van liederen wordt met de diverse groepen rekening gehouden.”

Het thema is dit jaar ”Ik laat je niet gaan”, over het leven van Jakob. Ds. Rodenbrug vindt dat het leven van Jakob zich goed leent als thema, omdat van deze aartsvader verschillende kanten zichtbaar worden. „Op zijn sterfbed getuigde hij ervan dat zijn leven ellendig geweest was, maar tegelijkertijd sprak hij over de Heere als zijn herder. De naam Jakob veranderde in Israël, maar in de loop van de Bijbel komen we beide namen weer tegen.”

Het door Hanneke Schaap verzorgde seminar ging over gebed en verhoring. Schaap verbleef jarenlang in het Midden-Oosten als veldwerker. Zij vroeg de deelnemers na het zingen van een twijfellied (”Heer, ik twijfel, mijn hart is zo leeg”) hun twijfels op te schrijven. Vervolgens verzocht Schaap om het lijstje goed te bekijken op eigen zonden en tekortkomingen: hoogmoed, jaloezie, egoïsme, ruzie maken, mate van vergevingsgezindheid. Vervolgens adviseerde ze om die gevoelens met anderen te delen en „ermee naar Jezus te gaan.”

Roeping

Schaap vertelde over haar leven in Jemen. Nadat ze er een aantal jaren had gewerkt, was ze moe en trok ze het niet meer. Ze ging naar het platte dak van haar woning om te bidden en God te vragen of ze terug mocht, maar er kwam geen antwoord, ook niet na het lezen van allerlei onderstreepte teksten in haar Bijbel. Ten einde raad nam ze haar dagboek en las daarin over de roeping van Jesaja. Toen wist Schaap dat ze moest blijven. „Het was niet het favoriete antwoord, maar God had wel een plan met mijn leven.”

Over dat plan vertelde ze: „Ook als ons leven anders loopt, gaat Gods plan met ons leven door. Gods besluit blijft van kracht.” Over de manier waarop christenen hun roeping moeten vervullen: „One step, no map (één stap, geen routekaart). Uiteindelijk kom je bij je doel.”

Schaap wees op het belang van stilte. „Hebben we nog wel tijd om stil te zijn voor God? Hoe kan God met je praten als je geen tijd aan Hem besteedt?”

Geloofsmoed is iets belangrijks, zei Schaap met een verwijzing naar Jakob. „Durven we, in alle bescheidenheid, tegen God te zeggen: „Ik laat U niet gaan, tenzij Gij mij zegent?””