Schneider (66) kondigde eind juni aan zijn functie voortijdig, per november, neer te leggen om zijn vrouw bij te staan, die lijdt aan kanker. Euthanasie gaat weliswaar volledig tegen zijn overtuiging in, „maar aan het eind zou ik haar tegen mijn overtuiging in uit liefde begeleiden”, verklaarde de EKD-voorman in een interview met het weekblad Die Zeit.

Schneiders echtgenote heeft zelf geen bezwaren tegen euthanasie. In hetzelfde interview zegt ze dat ze hoopt dat haar man „als ik zover ben dat ik wil sterven”, met haar meegaat naar een kliniek voor hulp bij zelfdoding in Zwitserland, een mogelijkheid waarvan veel Duitsers gebruik­maken. Ze zei: Het is mijn wens dat mijn man „naast mij zit en mijn hand vasthoudt als ik het gif drink.”

Schneiders voorganger, Wolfgang Huber, heeft begrip getoond voor zijn opvolger. Het belangrijkste is dat „iemand doet wat zijn geweten zegt”, zei Huber recent op de radiozender NDR Kultur.

De evangelicale ethicus Stephan Holthuis uit Giessen reageerde kritischer. „Met alle respect voor de uiterst benarde situatie van mevrouw Schneider, maar actieve stervenshulp is geen uitweg”, aldus Holthuis tegenover de Duitse nieuwsdienst Idea. „Het leven is een goede gave van God waarover we niet zelf mogen beschikken.”

Hulp bij zelfdoding is, anders dan euthanasie, in Duitsland niet verboden. Het onderwerp ligt zeer gevoelig vanwege het vermoorden van tienduizenden gehandicapten in het Derde Rijk, wat „eutha­nasie” werd genoemd.